Yetişti “Yâ Sivok” !

Bu maç için tarafsız bir futbolsever olsam; Beşiktaş’ın 11’ini gördüğümde “bu akşam ne yapayım?” diye düşünmezdim. Son derece seyirlik bir seçeneğim olurdu. Hatta, evin camına “satılık daire” kağıdını asar, iddaaya üst yazardım…

Ancak gelin görün ki Beşiktaşlı’yım. Takımdaki hücumcuların çokluğu fazlasıyla “gol görme” ümidi verse de, “yenilsek bile zevk alırız” hissini daha maç başlamadan tatsak da; işte o “yenilsek?” ihtimali insanın içini ufak ufak kemiriyor… Böyle bir ortasahayla çıkılan maçlarda, o “yenilme” ihtimalinin güçlendiğini yakın geçmişten gayet iyi biliyoruz çünkü. Şayet bundan sonra, bu gibi 4-2-4 kırması taktiklerle oynayacaksa Beşiktaş; 17’de 17 ütopyasını da gerçekleştirebilir, kısa zamanda “hedefsiz” de kalabilir. “Ya herro, ya merro” stratejisidir bu…

Öyle ki; böyle bir takımın, gol yeme ihtimalini “gol atma” tarafına çekmesi için, sürekli ön alanda pres yapma zorunluluğu vardır. Aksi taktirde, atıl bölgeye düşen “serseri toplar” rakipte kalınca, direkt olarak savunmayla karşılaşabilir. Çünkü böyle bir takımın “takım savunması” yapma lüksü yoktur, sadece “önde baskı” yapabilir ya da savunma oyuncularının “taktik ofsaytlarda” başarılı olmasını bekler…

Bu maçta Beşiktaş, özellikle ilk yarıda “önde baskıyı” sık sık yapınca, genelde maçın hakimi ve gole yakın olan taraf gibi durdu. İkinci ihtimalin getirdiği sebeplerle yenilen gol ise pek korkutmadı açıkçası… Beşiktaş’ın, daha ilk yarıda skoru lehine çevireceği belliydi.

Öyle de oldu, hatta daha ilk yarıda fazlası da olabilirdi… Ama maçın sonlarına doğru kazanamama hatta yenilme ihtimaliyle de karşılaştı. Bu sistemin cilvesi işte; “fark olur” denen maçta, “rakip kaleye girmeyen topları” bir anda kendi kalende görmeye başlayabilirsin. Bunu da, ortasahanın oyundan düşmesine bağlıyorum. Bugün Guti bile standardının çok üstüde koştu ve boşluk doldurmak için didindi, ilk ve ikinci toplara bastı. Haliyle bir zaman sonra oyundan düştü… Hani neredeyse; bir yarı farklı, diğer yarı farklı “iki ortasaha oyuncusuyla” oynanması gerekiyor bu sistemle…Boşuna "Yetiş ya Sivok!" diye ağlamıyormuşuz... Sen 8 ay resmi maç oynama; dönüşün savunmacılar için gayet zor bir sistemle olsun; bunun üzerine maç boyunca ayakta kal; hatta ve hatta takımın ilk golünü at! Benim için bu maçın adamı kesinlikle Sivok’tur, diyerek bireysel performanslara gelelim. Nobre, bugün “ikinci forvet” bölgesinde gayet başarılı oynadı. Golünden, hatta üst direkte patlayan uzak şutundan ziyade; bana göre Almeida’nın kafasına kestiği top ve onun öncesindeki akını, Nobre adına maçın hareketiydi. Almeida ilk maçına rağmen etkili oynadı bana göre, cezasahası içinde sürekli hareketliydi. Birkaç adet etkili “indirmeler” yaptı… Frikikte topun başına geçip, gerildiğinde ise "tüyler ürpertti!". Quaresma yine bir rabonayla tribünleri coşturdu haliyle. Ancak, o pozisyonda Simao olsaydı; rabona yapmazdı ama cezasahası önünde “boşta” bekleyen Guti’ye aktarır ve pozisyonu daha netleştirirdi. Quaresma “görsellik” dalında, Simao ise “direk sonuç” açısından yıldızdır.

Simao; “sınıfa yeni gelmiş, fakat birkaç güne popüler olacağı belli olan bilgin öğrenci” gibiydi. Yetenekli bir insanın, takım oyununa nasıl katkılar yapabileceğini gösterdi. Tıpkı penaltı pozisyonu öncesi Hilbert’i kaçırışı gibi… Maçta ne zaman Hilbert’in önünde oynasa, ona bu imkanları sağlamıştı zaten Simao. Yakında adı “Hilbert kaçıran”a çıkabilir…Guti de her zamanki gibi “mahallede sözü geçen, akıl püskürten ağabey” havasındaydı. 2 asist ve 1 golün dışında, topsuz oyun özverisi müthişti. Her şeyini vererek oynuyor, çok büyük saygı duyuyorum her geçen gün.

Fazla uzatmadan; son dakikalardaki Ersan – Toraman değişikliğinin, tüm ikinci yarıya yansımasını ve Schuster’in “daha realist” bir şablonla yola devam etmesini dileyerek, yeni yılın ilk maç yazısını tamamlayalım. Unutmadan; Yiğit İncedemir’in “defansif ortasaha” olarak bilinen bir oyuncu olmasına rağmen, ilk golde top taşıması ve zaman ayarlı derin pası çok şık ve “fazlaydı”. Aurelio’nun fazla zamanı yok, üzerinde yatırım yapılması gereken bir oyuncu.