"3, 18, 99,…"

Maça başlanan taktik ve oyuncu tercihleri bana göre yapılacak yegâne seçenekti ve doğruydu. Hayır, tahmin ettiğim 11 çıktı diye söylemiyorum bunu, sahiden de ikinci bir plan yapılamazdı; zirâ elde kanat oyuncusu kalmamıştı pek…

Geçen maç ilk kornerde buldukları golü, bu kez de ilk ataklarında yakaladılar. Hava şartları, ilk maç avantajı ve moral olarak zaten "Dinamo Kiev 1 – Beşiktaş 0" olan skor, tabelaya da yansımış bulunuyordu... Aslında hedef adına çok değişen bir şey yoktu, ütopya sürecekti: 4 gol…Derken Beşiktaş iyi top dolaştırmaya başladı, buna biraz da Kiev izin verdi. Genellikle kendi ceza sahalarının hemen önünde set halinde savunma yapmayı tercih ettiler. Önde pres yaptıkları zaman da; Beşiktaş adına maçın en iyileri İsmail ve Necip, çoğunlukla rakiplerini ekarte etti ve atakları sürükledi. Bu bağlamda Beşiktaş’ın sol yanı gayet iyi çalışıyordu…

Fakat Necip ve İsmail’in taşıdığı topların “değerli” olabilmesi için, Guti’nin forvetlerle bağlantıyı iyi yapması gerekiyordu. Ancak bu pek mümkün olmadı… Hem Guti gününde değildi, hem de Dinamo Kiev savunması çok dikkatliydi. Hatta bir pozisyon hatırlıyorum; Guti şut atabileceği bir pozisyon yakaladı fakat 3 Kievli oyuncu resmen perde çekti önüne… Bu gibi durumlar çok yaşandı ve Guti geriye dönmek durumunda kaldı. Aslında soldan yapılan İsmail – Necip katkısı, sağdan Ernst ve Hilbert’ten hiç gelmedi diyebiliriz… Bu da gerekli zamanda hücumların kısır döngüde geçmesini sağladı. Bir zaman sonra zaten rakip oyuncular da dikkatini tamamen merkeze ve sola verdi; işler iyice zorlaştı.

Skora rağmen pür dikkat bir takım vardı karşısında Beşiktaş’ın. Bunu ancak bir “gol” çözebilirdi, çünkü ancak moral bozukluğu bu konsantrasyonu bozabilirdi sanki… Bunun için tek fırsat yakalandı, tesadüftür ki; o an Guti’nin de tek “Gutileştiği” andı. Hatırlamak zor değil sanırım; Bobo’nun uzak direğe koşu yapan Almeida’yı fark etmeyip, ya da kendi şutuna güvenip üstten auta attığı net pozisyon…

Fenerbahçe maçının kornerlerinde, “yarı alan savunması” yapmaya başlamıştı Beşiktaş. Kale alanını ikilemiş, Almeida’yı da en öne koymuştu. Bu savunma taktiğiyle birlikte, yine bugün çıkan 11; ilk maçta denenseydi, belki de Beşiktaş Kiev’deki “kış olimpiyatlarına” daha kolay bir hedefi başarmak için gidiyor olacaktı…

Ancak bugün hesaplar mucize üzerineydi, golü bulma adına savunma çizgisini biraz daha ileri sarınca, Kiev’in 2. golü geldi ve film koptu. Sonrasında, işeri daha da dibe vurduracak bir skor ortaya çıktı… Genelinde “mahkum” oynanmamasına rağmen, 3 maçta yenen 12 gol mevcut. Ne denir bilmiyorum; eksiklik mi, şanssızlık mı? En iyisi “komalarda” deriz Beşiktaş savunmasını soran olursa…Schuster’in akıbeti ne olacak belli değil henüz. Yine bir Ukrayna dönüşü istifa mektubu istenir mi bilinmez… Ben de bu konuda net olarak ne istediğimi bilemiyorum açıkçası. Özellikle maç anı "vurdumduymazlıkları" halen içimi yakmakta. Ama yeni bir değişim sonrası, bir zaman kaybını daha getirir mi diye de korkmuyor değilim…

Ama bugünden itibaren; sağlıklı bir Necip’i 11’de görmediğim her maç, Schuster’i kovma sebebidir benim için… Madem ki mesele artık “gelecek planları” ve “skora isyan eden oyuncu”… O zaman Necip’i, İsmail’i yazalım en başta şu takıma… Cenk’i de sayacak olursak, şuan elde 3 adet üzerine plan yapılacak genç yerli mevcut… Sakatlanmasa Ersan da eklenirdi bunlara tabii.

“3, 18, 99,…” artık kalan haftalardaki tek hedef bu rakamları çoğaltarak, takıma ekleme yapmak olmalı. Lost’taki gibi tıpkı, ama lanetli değil; mübarek numaralar bunlar… Desmond’un görevi de Schuster’in işte… Bu rakamları takıma girerek, mümkünse çoğaltarak; en azından kalan haftaları şenlendirsin, bir amaca yönelik maçlar oynansın; kısacası dünyamızı kısa süreliğine de olsa kurtarsın…