Ufukta Almeida Göründü…

Aslında üzerine maç yazısı da, analiz de yapılmayacak bir karşılaşma oldu. Ve korkarım ki bu maçların sayısı artarak devam edecek, özellikle de deplasmanlarda… Hedefsiz kalınınca durum böyle oluyor işte; yine bir İnönü maçında seyirci gazıyla ağza bal çalınır, sonra yine bol bol puan dağıtılır Anadolu sermayesine.

Maçtan 15 dakika evvel Gaziantep son saniye golüyle yenilmişti; aslında o kadar da hedefsiz maç değildi bu. Kazanılsa 4. ile puan farkı 4’e inecek, lig sıralaması açısından da Avrupa Ligi şansı sürecek, haliyle kupa olmazsa olmaz durumuna gelmeyecekti. Ama artık öyle; öncesinde yabancı stoperlerin toptan yalan olduğu Antep kupa maçı “dönülmez akşamın ufku” durumundadır artık. Artık bu kadronun, elde kalan ve çok da cazip gözüken tek kupayı da alamadan sezonu sonlandırması ayıp olur zaten…Çıkan 11, isim olarak idealdi. Sahadaki görüntü bir taktik ürünümüydü, yoksa genel olarak boş vermişlikten mi kaynaklandı bilemiyorum ama; Toraman’la Almeida arası, minibüs tarifelerinde “indi-bindi” olarak yer alırdı yani… Ne Portekiz Çetesi geri koşup alan savunması yapıyordu, ne de savunma 4’lüsü öne çıkıp takımı ileri itiyordu… İkisi birden olmayınca ortada önemli bir boşluk oldu. Orta sahadaki 3’lüden ise kimi yorgun, temposuz; kiminin maç pek umurunda değil; kimi ise bir önceki maçın adamlarından biri olmanın kredisini yiyordu.

En azından dönen topları rakibe yedirmeyip, tekrar takımına atak şansı tanıyan Necip de olmayınca; ortaya tamamen “yalan bir futbol” çıkmış oldu. Pozisyon verilmesine verilmiyordu; zaten Sivasspor da aynı model oynuyordu. Ancak Beşiktaş’ın gol bulma şansı; ya uzun topların ufukta gözüken Almeida’yı bulmasıyla doğacaktı, ya da Quaresma ve Simao’nun bireysel olarak yapacakları driplinglerle…Bunlardan birinde Quaresma savunmayı gafil anında yakaladı, Almeida’ya güzel bıraktı fakat kaçtı… Zaten ceza sahasına yapılan ortalarda; top daha ayaktan çıkmadan Sedat Bayrak Almeida’yı bir şekilde ortadan kaldırıyordu. Simao desen, adamın çekilen formasını biz ekran başından görüyorduk; 3 metre önündeki Bünyamin Gezer görmüyordu falan… Daha sonra Sivok’un Cihan’a sadece “dokunan” eli radara yakalanınca, işler tamamen zorlaşıyordu… Ve sonuç kaçınılmaz oldu.

Manasız, anlamsız bir maç daha sadece kaybedilerek son buldu. Şimdi buradan “e bari bir iki genç oyuncu göreydik?” desek, onlara Messi muamelesi yapıyor gibi gözüküyorum anladığım kadarıyla… Şimdi Aurelio’nun bölgesinde Furkan’ı, Ekrem’in 45 dakikada bir sefer düzenlediği kanatta Oğuz’u, solda Hasan Türk’ü akarken görsek fena mı olurdu? Sonuç bundan kötü olmazdı, belki gelecek planlarında düşünülecek bir iki isim cebe konurdu ama… Şimdi elde avuçta yine aynı tartışma, heyecansızlık ve sonuç var.