Fiyasko Değil, Holosko!

Kleberson diye bir Brezilya vatandaşı vardı hatırlarsanız. Sadece vatandaşı değil, aynı zamanda milli sporcuydu orada kendisi. Hatta son Dünya Kupası’nda kadroya adını yazdırmıştı… Ama asıl olayı bundan 9 yıl evvelki turnuvaydı, hani Hakan Şükür’ün rekor hızla gol attığı dönem. Sevinci, attığı golden daha uzun sürmüştü gerçi. Gol olmuş 9 saniyede, “Emre gel, ayağımda sallıyayım, öyle eksantrik bir şeyler yapalım” tadındaki sevinci 29 saniye… Juninho yerini Kleberson’a bıraktığında; Ronaldo – Rivaldo – Ronaldinho üçlüsü daha bir anlam kazandı, çünkü forvetle ortasaha arasındaki kopukluk giderilmişti. Brezilya’nın Dünya Kupası’nı kazanmasında rolü büyüktü, bunu en çok kabullenen de o dönemin teknik direktörü Scolari’ydi…Her neyse, o arkadaş bir gün Beşiktaş yolunu tuttu. Çok sevindim… Ama yine bir gün “Allah Allah… Ben topçu değilmişim meğer? Gidip anneme sorayım” dercesine bavulunu aldı ve gitti. Çok üzüldüm… Ki hakikaten de adama öyle bir yüklenildi ki, kötü futbolcu olduğuna kendisi de inanacaktı neredeyse. O zamanlar Koray Avcı efsanesi vardı tabi. Sahaya konmuş bir martı görse çift dalacak yapıda bir ortasaha… Herkes çok sevdi, ben de severdim tabi güzel hatıraları yok değil... Ancak insanlara “ortasaha dediğin böyle olmalı, uçmalı, kaymalı, deterjan reklamına çıkacak kadar forma kirlenmeli!” mantığını yerleştirmişti sanki… Ama Kleberson öyle değildi, gerek olmadıkça adama kaymazdı ama çok iyi pozisyon alır, top ayağına gelirdi. Topa kendisi sahip olduğunda ise, ya müthiş uzun toplar atar; ya da -kısa pas, boşa hareketlen, kısa pas, boşa hareketlen- evresini gerçekleştirirdi.

Hani tıpkı, bugünkü ikinci yarıda oyunu tutması adına lazım olan ortasaha modeliydi. Ama ondan bir tane daha gelmedi, Fernandes bile mental olarak çok daha geride bir oyuncu aslında Kleberson’a nazaran… Her taraftarın, tuttuğu camiada hoşuna gitmediği durumlar vardır. Bu kişiye göre değişir… Benim için Beşiktaş’ın en büyük sorunlarından biri; eldekini kolayca değersizleştirmektir… Kleberson, böyle bir liste oluşturulsa kesinlikle başı çekerdi.

Bir de Burak Yılmaz vardı, hatırlamanız kolay çünkü şu sıralar gayet yardırıyor. Aslında bugün yaptığı koşuları o zamanlar da gerçekleştiriyordu. Ama türlü nedenlerle bir anda taraftarla arası açıldı, onun için her İnönü maçı gerilim filmine dönüştü… Sonrası malum, bir oyuncuyu alma karşılığında; 5 milyon Euro’yu taşıyan çantanın içine, “çay alana bardak bedava” misali Manisa’ya gönderildi… Tüm bu maliyetin karşılığı ise Filip Holosko’ydu.Şimdi 5 milyon Euro lafı kulağa çok gelmeyebilir, ancak henüz 4 yıl öncesine kadar durum böyle değildi… Tepki büyüktü ve bu transfere kısaca “fiyasko” denmişti. Ancak Holosko, çok kısa zamanda gösterdiği performansla “Fiyasko değil, Holosko!” mottosunu ortaya çıkarttı. Köşe yazılarına, forumlara, hatta pankartlara konu oldu bu durum… Ama zamanla sakatlık, güvensizlik, taraftarla ara açılması gibi durumlar; onu da “futbolcu değil” noktasına getirdi. Bir değersizleştirme daha kapıdaydı…

Bir oyuncunun belli yeteneği vardır, eğer emin olduğun yeteneği performansa yansıtamıyorsa sorun başka yerdedir… Yani Holosko, 4 yıl önce çok iyi futbolcu taklidi yapmamıştı, aslında hep öyleydi. Ama bunu ortaya koyamıyordu bazı etkenlerle… Güçlü değildi eskisi kadar, taraftar tarafından da artık pek sevilmiyordu… Bir performansı belirleyen etkenlerin %80’ini moral, kalanını sağlık belirler bence. Moralsizlik, sağlıklı insanı da bozar nihayetinde…

Holosko bu 4 gün içersinde bu savı kanıtlamıştır. Bursa deplasmanında attığı gol, ona güveni, taraftara yeniden sevgiyi getirmişti… Bu maçta topla giderken, insanlar “kaptırsa da küfretsem” diye beklemiyor, tıpkı 4 yıl önceki gibi “yürü bea!” diyordu… Sonuç ortada. Gol veya asist yapmamış olması önemli değil. 1 metre top götüremeyecek haldeki adam, marseille roulette yapmaya başladı maçta… Tıpkı “Fiyasko değil, Holosko!” dönemlerini andıran driplinglere kalktı….

Başlığın amacı Holosko’yu yüceltmek değil, bu geri dönüşe şahit olmak aslında. Ve bundan yeterince insanın farkında olmasını sağlamak… Benim için maçın kayda değer en önemli tarafı, Holosko’nun yeniden kazanılmasıdır. O yüzden maç yazısı yerine, buna vurgu yapmak istedim. Eldeki değeri, değersizleştirmekle borç batağından çıkılmaz. 2-3 sene bile istikrarlı gidecek bir kadro oluşturulmaz… Vesaire vesaire…Maç için de kısa kısa değinmeden olmaz tabi… Öğretmenlerin, efendi çocukları geçirmek için “kanaat notu” uygulaması vardır. Dün sahaya çıkan 11, kanaat notuyla geçilecek oyunculardı… Hepsi mücadele edecek, topun arkasına geçecek, mümkün olduğunca hareketli olacaktı. Öyle de oldu… İlk yarım saat, harika bir tempo, hareketlilik, canlılık yaşandı.

O yarım saatten sonra, aslında Ali Turan’ın Ali Sami Yen deplasmana benzer bir kıyak daha yaptığı ortaya çıktı… Antalya çok çok iyi bir takım, bunun sinyallerini maçın başından beri verdi; sonlara doğru o sinyaller radyasyona dönüştü Beşiktaşlı için. 4-3-3 uzun zamandır oynadıkları sistem, ancak Djehoua, Mjehoua gibi saçmalıkları bırakıp, daha sisteme uygun hücumcularla oynuyorlar bu kez. Hazard görünümlü Emrah mesela, yolu açık olsun ne diyelim… O yüzden böyle bir rakibe karşı, 3 puanı cebine koymak ne olursa olsun güzeldir… Play-off hedefleyen (şampiyonluk diyemiyoruz, ne acı) takımların hepsine dert açacak Antalyaspor…

Beşiktaş adına, özellikle ikinci yarıda oyundan düşme nedenleri de vardı tabi. Birincisi, bir türlü gelmeyen 2. gol… Takımı rahatlatan bir gol bulunsa, bu tempoyla fazlası gelirdi. Ancak olmadı, oyuncular kendini biraz geriye attı… İkinci neden ise, hem Ernst’in hem de Necip’in iyi bir maç çıkaramaması. Sonradan giren Fernandes de bu duruma pek çare olmadı…

Defans yine komple çok iyiydi. Egemen’in Nesta hamleleri gözden kaçmadı… Toraman kritik ters kademeler alırken, Sidnei ise Lucio vari çıkışlarıyla beni benden aldı… Ama İsmail’e de ayrı dikkat çekmek isterim. Hani sanki hiç gelişmiyormuş gibi gözüküyor, her maç ayrı performans veriyor sanılıyor da; bana göre hemen her özellikte ileriye gidiş var. Pozisyon savunmasını çok geliştirmiş mesela. Solbek nerede durması gerekiyorsa, dün hep oradaydı İsmail… Ayrıca, derinlemesine pasları da iyi yapmaya başladı. Holosko’ya orta yaparken de, gayet derinden yapmıştı; bugün de penaltıyı kazandıracak Veli’ye, epey derinden iyi bir pas attı… Zaten bu penaltıyı Simao’nun gole çevirme ihtimal %100’dü istatistik olarak, 99 bile değil.

Edu’yu da her geçen gün daha çok seviyorum. Son vuruş eksik gibi gözüküyor, aslında kötü değil. Çok önceden belli ediyor vuracağı yeri sanki… Ama o eksiği de olmasa, oynayacağı lig en aşağı Serie A. Kuvvetli, fiziğine rağmen gayet süratli ve teknik… Yukarıdaki konuya Edu’yu da dahil edebiliriz mesela… Gariban şekilde geldi, ama bence çok değerli oyuncu.

Carvalhal’in yüzünü gördükçe, akrabamla karşılaşmışım gibi hissetmeye başladım... Sıcak kanlı, sevecen, pozitif bir insan olduğu belli. Zaten bu aralar şansı da yaver gidiyor… Karakter olarak değil sadece, taktiksel açıdan da umut vaat ediyor bana. Çıkaracağı kadroları merak ediyorum, ezberci değil en azından. Perşembe'ye az kaldı, ne yapacak bakalım? Bu mevzuya da artık Stoke maçı öncesi yazısında gireriz. Zaten yazı yeterince uzun, saat de geç oldu... Hem, ben üşüyomuyum nedir bu ya? Vay arkadaş, kış geldi sen hala Hilbert'i beke koyacaksın hocam. Neyse iyi haftalar.