It’s the Futbol, That’s the Futbol…

Dün akşam güzel olan birçok şey yaşandı. Hilbert’in yeniden sahalara dönmesiyle, defansif voltranın oluşması, o güzel şeylerin başlangıç noktasıydı mesela… Sağa atılan bir topta onun koştuğunu görmek; ayazda beklenen belediye otobüsünü, nihayet ufukta görmek kadar mutluluk aşılıyordu…

Ancak karşıda “atın ikiyi de düşelim, rahat edelim” diye bekleyen bir rakip olmasına rağmen; Beşiktaş 54. dakikaya kadar gayet baskı yedi. Ernst ve Veli’nin rolanti oyunu (en azından standartlarına göre) bunda etkendi. Bir diğer etken de; savunma hattının topsuz oyunda biraz ileri çıkıp, alanı daraltmıyor oluşuydu. Carlos, baskıya karşı presle karşılık vermek yerine; Pektemek’i çıkarıp, Necip’le ortasahayı doldurmayı yeğledi. Bu yarım doğru bir hamleydi bana göre…Necip’in girmesi doğruydu; zaten Beşiktaş o dakikadan itibaren (54) maçta gerçek bir egemenlik sağladı. Ortasahaya yama yapılmış oldu, artık Manisa oradan kolay kolay akamıyor, Murat Erdoğan Necip duvarına çarpmaya başlıyordu… Ancak çıkan adam Pektemek olmamalıydı sanki… Bugün, ufak bir Müller oyunu izledik kendisinden. Sağ forvet olmasına rağmen, sağdan gelen ortaya bile karşılık verdi çocuk. (Direkten dönen pozisyon) Onun varlığıyla Fernandes, aslında çok iyi ara pasları da atabildiğinin farkına vardı… Beşiktaş’ta Mustafa Pektemek haricinde araya koşu yapacak, bir ikinci adam kalmadı çünkü. Holosko bile bıraktı o işleri…

Velev ki, taktiksel olarak da doğru bir hamle olsun. İşin biraz da psikolojik kısmına bakmak lazım… İyi oynayan adamı çıkartmayacaksın. Almeida, Pektemek varken anlamlıydı; indirdiği topların 5 metre yakınında birisi vardı çünkü. Ama o dakikadan itibaren Beşiktaş, Aralık ayında bol bol uyguladığı testudo taktiğine geçiş yapacaktı. Ortasahada topu geri kazan, topu hücumdaki yetenekli – bilinmezli oyuncuların ayağına teslim et… Almeida bu yapıya ters, çünkü yapabileceği şeyler belli… Ayrıca, Beşiktaş orta sahada bölgesinde dönen topları alınca; uzun oynamaya, haliyle ileride cüsseli bir santrafora ihtiyacı kalmıyor. Pektemek'in sahada kalıp, o düzende Hugo'nun sakatlanmadan kenara alınması daha iyi olurdu.

Arka adalesi çekince, yerine tam tarifteki gibi bir adam girdi; en uçta oynamak adına. Her şey bir yana; Quaresma’dan fayda sağlamak için tek bir bölge var, orası da 4-4-1-1 ya da 4-3-3’ün en ucu… Bugün oraya geçti; normalde 3 ayda bir bulacağı iki golü, 5 dakikada yakaladı. İkinci golün bir benzerini, Galatasaray forması altındayken Hagi’den izlemiş, “ne zaman futbolu bırakacak bu arkadaş?” hesaplamalarına girmiştim. Can sıkıcıydı çünkü… Aynı golün, daha bir estetik olanını izlettirdi bize. Atsan atamazsın, satsan satamazsın… Demiyorum tabi ki, direkt satacaksın. O yüzden, kendini bulmasını Quaresma adına değil; Beşiktaş adına istiyorum. O maaşı alan ve standardı olmayan bir adamı tutma lüksü yok Beşiktaş’ın. Aynı zamanda, değerli bir oyuncuyu “değerinin altında” elden çıkarmaya da…Fernandes… Şut açısını bulduğunda, “şimdi gider bu hareketlerin üstüne asar…” demeden, İlker’i uzay boşluğuna düşerken gördüm. Harbiden astı… Delgado’nun Oftaş’a attığı golden sonra bir Beşiktaşlıdan izlediğim en iyi “yetenek” golü… Diğer 3 golde de imzası var zaten; 2 asist, 1 asist öncesi pas olmak üzere. Ortasahada ne kadar mücadele, o kadar Fernandes; aynı şekilde hücumda ne kadar hareketlilik, o kadar Fernandes… O yüzden şöyle bir; Fernandes, Necip, Ernst / Pektemek, Quaresma, Veli (duruma göre Simao/Bebe/Edu) düzeni oldukça ideal gözüküyor.

Carvalhal’in Ekrem’i oyuna alışında mana derindi. “Kendinize gelin lan, biz bu değiliz!” hamlesiydi… Zaten hemen akabinde müzeye doğru çektiği şut, ters kademede Ferhat’a Almeidamsı indirdiği topla görevini tamamladı. Allah Hilbert’e zeval vermesin, ne diyelim.