Topsuz Karar

Hatalı pas, haliyle top kayıpları ve karşı atak… Spontane hücum etmek, haliyle golü oluruna ve kısmete bırakmak… Bunların birden fazla nedeni var elbette. Ama o nedenler aynı temel üzerinde buluşuyorlar: Hareketsiz oyun ve topu aldıktan sonra karar vermek, tabi zaman kalırsa...

Türk futbolcusu genelde “topu alma” hevesinde değildir. O nedenle topu almadan önce ne yapacağını bilmez, aynı zamanda kendini boşa da çıkarmaz. Topu aldıktan sonra pas verecek bir yer arayışı, rakibin pres yapması için yeterli zamandır. O nedenle istersen Guti veya Xavi yeteneğinde ol, daha önceden ne yapman gerektiğini bilmezsen; iyi bir pasör olamazsın. Zaten örneği verilen oyuncuların da özelliği, “topu almadan önce” etrafına bakınıp çevre kontrolü yapmaları ve ayağında top yokken zaten bir karara varmış olmalarıdır.

Oğuzhan ve Hasan Türk… Bugün “topsuz kararlarıyla” dikkat çekip, sahada parıldayan oyunculardı. Oyunu önce hayallerinde yönlendiriyorlardı, topu aldıktan sonra ise gerçek hayatta… Hasan Türk’ün Beşiktaş alt yapı deneyiminden başka bir şeyi olmamasına rağmen şimdiden bu seviyede olması oldukça umut verici… Aslında kendisini iki yıl önce Bakırköy Belediye Sahası’nın balçığında izlemiş ve o günden beri adını sayıklamış biri olarak, ortaya koyduğu farkın hiç de sürpriz olmadığını söyleyebilirim. Bununla yetinmeyip, çalışmayı kesmezse eğer; basamakları çok hızlı çıkacaktır.

Elbette bu işi önce AZ’de sonra da Arsenal’de mektebinden öğrenmiş Oğuzhan çok daha fazla öne çıkıyor. Fizik olarak 75 dakika aynı tempoda kalabilecek seviyeye gelirse, iki ceza sahası arasında ürkütücü bir oyuncu olabilir yakın zamanda. Evet, böylesine oyun zekasına sahip, atacağı bir pasla tüm alan savunmasını arafa düşürecek adamlar “ürkütücüdür”. Benim bu familya üyelerinden biriyle tanışmam 2000’in Beşiktaş – Barcelona olmuş; De La Pena'nın attığı uzun toplar bildiğiniz uçuk çıkartmıştı.

Fernandes’in orta saha yayında üst üste üç adamı düğümlemesi ve kanada doğru bir pas uzatması elbette herkesi mest eder nitelikte bir eylemdir. Ancak Fernandes’in böyle bir şeye zorunlu olması; aynı zamanda o takımın sağlıklı işlemediğini gösterir. Oysa Fernandes, etrafında ikiye bir yapabileceği, kendini boşa çıkarıp pas opsiyonu oluşturan birilerini görmüş olsa; topu kaptırma riskini çok daha aza indirerek, yine aynı sayıda rakibi oyundan düşürecek ve sonraki hareketini, bir önceki pozisyonda gereksiz şekilde efor sarf etmiş olmadan yapacaktır.

O nedenle Beşiktaş, Fernandes’in dışında Oğuzhan ve Hasan Türk gibi oyuncuları da kullanabileceği bir sistem oturtacak olursa birkaç level atlamış olacak; “daha basit oyun – topa daha fazla hüküm” orantısını yakalayacaktır. Topa daha fazla hükmeden taraf olmak, rakibi fizikten öte zihinsel olarak yoran bir şeydir. Yani maçta önce işler iyi gitmiyormuş gibi gözükür, ancak bakarsın ki 70-90 arasında birçok maç gelmiştir. Tıpkı 100. yılda olduğu gibi... Yani mesele Fernandes'i Giunti yapmaktan öte, etrafına bir Pancu bulmaktır biraz da...