"2-1-4-3" Şili 1 - Honduras 0

Sonunda kendime "sempati" duyacağım bir takım buldum... Şili, ilk kez bana "maç bitmesin" hissiyatını uyandırdı, hem de yep yeni bir tezle... Suazo'nun yokluğundaki "santraforsuzluk" sorununu, 4-6-0'la çözme yoluna gitmişti Bielsa. Ancak, oyuncularına öylesine bireysel taktikler vermişti ki, bu sistem daha çok 2-1-4-3 gibiydi... Savunmalarında Ponce dışında, özünde savunmacı olan kimse yoktu. Medel, Boca Juniors'un istikrarlı ortasahalarından biri olmasına rağmen, bugün sol stoperde oynadı. Solbekte gördüğümüz isim ise, Leverkusen'in "ortasaha" oyuncularından Arturo Vidal oluyordu... Şili, kendi solundan hem Medel, hem de iki ayağını iyi kullanabilen Vidal ile "sağlıklı atak girişimlerine" başlıyor, sağbek Isla ise, gizliden gizliye "sağ açık" gibi geliyordu ters kanattan. Zaten Isla da, Udinese'de ortasahanın sağında oynayan bir oyuncu olmasıyla, ortalama bir kanat oyuncusunun çok üzerinde katkılar sağladı, bir de asist yaptı...
Vidal ve Isla'nın "ileriye hamleli" oyunu sebebiyle, geride kalan 2 savunmacının önünde oynayacak bir sigorta gereksinimi duyuluyordu. Bu rolü üstlenen de Carmona oluyor, ve bu enterasan ve bir o kadar "lezzetli" oyun tarzının işlemesinde çok büyük katkılar yapıyordu. Böylelikle Şilli, takımını komple "futbolu bilen adamlardan" kuruyor ve şahane pas yapmaya başlıyordu. Böylelikle ileri uçtaki Alexis Sanchez, Valdivia ve Beausejour'un ayağına bolca top gelmeye ve "santraforsuz" takımda, her an herkesin pozisyona girme olanağı ortaya çıkmış oldu. Hatta, Vidal'in indirdiği topta, takımın tek savunmacası Ponce, topu 1 metre yakınlıktan ağlara gönderebilse durum tam "manidar" olacaktı...
Şu maçta ortaya çıkmıştır ki; Alexis Sanchez yakın zamanda Dünya'nın en aranan "kenar forvetleri" arasına girecektir... Ayağına aldığı her topta tehlikeli oldu. Ancak, biraz daha basit oynaması gerekiyor. Topla buluştuğunda "illa bir iki dribling yapıcam" hevesi olmasa da, bazen basit kısa paslara kaçsa, hem enerjisini daha iyi kullanır, hem de skorun değişmesinde daha etkili olur...
Bugün Matias Fernandez de, Villareal'i pişman edecek bir oyun ortaya koymuştur bana göre... Şili'nin takım olarak gerçekleştirdiği "sık pasların", öldürücü noktalara yöneltilmesinde baş etkendi. Ayrıca, topsuz oyunda da gayet mücadele etti. Hatta, son dakikalarda "bir Yeni Zelanda tavşanı çıkartır mı?" diye telaş ettiren Honduras'ın, kullanabileceği son atak şansını da ellerinden aldı, yaptığı kritik presiyle...

Şili'de, tek sorguladığım nokta, "kısmete" gol atan, ancak bir kenar forvet için yetersiz tekniğe sahip olan Beausejour'un yerine, "Mark Gonzalez oynamaz mı?" sorusuydu... Ancak, oyuna girdiğinden itibaren "Tello vari" fantazi şutlara yönelip, "takım oyununa" aykırı işler yapan Gonzalez'in yerine, hiç olmazsa fizik olarak rakibi tehdit eden ve "takım oyunu oynayan" Beausejour'un hakikaten de daha uygun olduğunu gördüm... Böylelikle Bielsa için hiç bir eleştri noktamız kalmadı. Hatta, "memleketinin" başında olsa, Dünya Şampiyonu yapardı diyebilecek kadar da etkilendim...
Ayrıca, Şili'nin bu oyun tarzında Tello'ya yer yok gibi.. En fazla, Vidal'in Jara girene kadar üstlendiği, solbek-soliç karışımı bölgede oynayabilir...
Honduras ise topsuz oyunda kötü değildi bana göre. Hatta, Şili'nin oyununu "güzel" gösterecek kadar vasatüstüydü... Bari'de 37 maça çıkıp, insanlık dışı istikrara sahip olmuş Alvarez, takımının tek "itici gücüydü"... Zaten yaptığı bir atak girişiminde neredeyse penaltı yaptırıyor, Şili'yi 10 kişi bırakıyordu. Şili gibi "sürpriz bir değerin" bu maçtan 3 puanla ayrılması iyi oldu... Şimdiden tiyoyu vereyim: İspanya - Şili maçı "Afrika 2010" denince akla gelecek şeyler sunabilir... Son not: Şili taraftarları sağolsun, ara-ara bizlere "vuvuzela zırıltıları" arasından tezahurat sesleri duyurdular...