Ersan ve Necip: Beşiktaş 2 – Sivasspor 1

Guti’nin zaman ayarlı pası, İbrahim Üzülmez’den gördüğüm en güzel ikinci muz ortası (birincisi; seneler evvel 4-2 biten, Kjaer’in her topu içeri aldığı bir Kocaeli maçında gelmişti. İlhan Mansız’a nefis bir kesme top yollamıştı…) ve Bobo’nun harika arka direk koşuşu… Gerilim filmini, romantik film sandık; gerisinin geleceğini ve günün sonunda “stres atacağımızı” düşündük. Aslında geliyor gibiydi de; ikinci gol de bulunmuştu, hem de Necip atmıştı bireysel çabasıyla…

Tabata’nın bir arkada olduğu ve Guti’nin, forvet ikilisine daha yakın takıldığı bir düzen vardı oyunun başlarında, gayet de iyi işliyordu. Ancak belli bir zaman sonra; yorgun Hilbert’in, geçmiş maçlara nazaran sıkı bindirmeler yapamaması ve Tabata’nın sık top ezmeleriyle beraber; Beşiktaş’ın çeşitliliği sınırlanmaya başlıyor, 3 gün önce 120 dakika oynayan Guti’ye iyice yük biniyordu. Buna; özellikle ikinci yarıda Sivasspor’un “top, bacak, bilek” karışık müdahalelerine Tolga Özkalfa’nın tepkisiz kalmasının eklenmesiyle, maç bir noktadan sonra sinir harbine döndü… Necip’in hatası sonrası gelen golle ise; maç gitme noktasına kadar uzanacaktı…

Her ne kadar yalnız bırakılması ve kendisine en yakın 4 oyuncudan, 3’ünün Sivaslı olması (kendisine yakın olan Beşiktaşlı oyuncu da Ersan'dı ve 1-2 metre gerideydi. Bombayı onun kucağına bırakmaktansa, insiyatif aldı..) sebebiyle “kabul edilebilir” bir hata olarak gözükse de; henüz Manisa maçında yaptığı “riskli paralel pasın” gol olmasından sonra, tekrar aynı gaflete düşmesi, Necip gibi zeki bir oyuncuya yakışmadı. Ama ne var ki; o hatadan sonra sahanın en iyilerinden biri olmaya devam etti, yine çoğunlukla defans bloğunun içinde gözüktü ve bir çok top karşıladı… Attığı gol için değil, “yedirdiği” gol sonrası konsantrasyonunu bozmadığı için büyük futbolcu olacak bu çocuk.Bugünün kazanımı ise Ersan’dı kesinlikle. Bugün iki farklı kitapçıkla test edildi. İlk yarıda savunmasını öne çıkartan “bugünün” Beşiktaş’ı vardı, gayet iyi oynadı. Hele Mehmet Yıldız’a yaptığı net müdahaleye bayıldım bir pozisyonda… İkinci yarının sonlarında ise “eski Beşiktaş’tan” görüntüler vardı. Takım kendisini arkaya atmış, mesafeyi 70’e çıkartmış ve ileride top tutamaz haldeydi. O savunmanın içinde de yine ilk topları karşılayan, hiç pozisyon hatası yapmayan isim yine aynıydı: Ersan… Hataları yapan ise tanıdık bir isimdi: İbrahim Toraman… Direkten dönen pozisyonda; pası verecek oyuncuya hali hazırda iki adam basıyorken, alanını boşaltıp prese katılmaya çalıştı, Cihan’ı kaçırdı… O an; Ersan ise çok doğru bir pozisyon almıştı, hatta Cihan karşı karşıya durumdayken yine adamını kontrol ediyor, Cihan’ın “boş kaleye topu içeri atabilecek” arkadaşı arasındaki pas bağlantısını tıkıyordu. Direkten dönen pozisyondan sonra ise hemen boş kaledeki yerini aldı. Bugün her testten geçti ve Sivok gelene kadar bu takımın tandemi Zapo – Ersan’dır dedirtti. Boşuna dilimize pelesenk etmemişiz… Açıkçası; bugün Toraman "henüz Bank Asya'dan" gelmiş, Ersan ise; 6 yıldır Beşiktaş'ta oynuyormuş gibiydi.

Guti’nin standart ama güzel oyunu, Ersan’ın kendini kabullendirmesi ve tribünlerin Necip’e sahip çıkması günün güzel hareketleriydi. Genel olarak maçtan zevk alsam da “tat” almadığımı söyleyebilirim. Hele son pozisyonda “nefes kesilmesi ne demekmiş” onu anladım. Bir süre nabzım yerine gelmedi… Günün fıkrası ise; Guti’nin kart gördüğü yerde, Keita’nın maçı kartsız tamamlamasıydı.