Ve Maalesef Korner…

Üzerine pek konuşulacak, “şöyle olsaydı” denecek bir maç değildi aslında. Schuster bu kez makul sayılacak oyuncu tercihleri yapmış ve rakibe, maça göre düşünüp; daha dengeli bir taktik varyasyonla Beşiktaş’ı sahaya sürmüştü.

Kağıt üzerinde 4-3-3’dü takım fakat topsuz oyundaki özverileri hesaba katarsak, buna 4-6-0 da denebilirdi. İlk yarıdaki maçın gidişatına göre az gol olması muhtemeldi fakat bulma şansı fazla olan Beşiktaş gibiydi… Top rakibe geçtiğinde ise gayet dikkatli bir takım savunması vardı.Futbolda “duran top” diye bir şey vardır; taktik, oyuncu kalitesi, formda takım, iyi takım falan dinlemez pek. İspanyol FC Barcelona ile Ekvador’daki Barcelona SC’nin arasında en az farkın olacağı anlar, duran toplardır mesela… Dinamo Kiev de, bulduğu ilk kornerlerle 1-0 öne geçti; Beşiktaş’ın işi oldukça zora girmişti artık.

100. yılda Pancu’nun yaptığını bu kez Quaresma gerçekleştirdi. Yenen golün üzerinden fazla geçmeden; rabonaya, trivelaya tercih ettiği sol ayağıyla harika bir şut çıkardı. Bu golde; yine sol ayağıyla “havadan pas” atan Bobo’nun ve geri sıçrayarak topu tam olması gereken yere indiren Nobre’nin de payı büyüktü tabii…

Artık ikinci yarıya başlarken “enseyi karartmaya” gerek yoktu; 2-1’lik bir galibiyet de yetebilirdi. Dinamo Kiev, cebinde beraberlik opsiyonunu barındırmadıktan sonra, evinde gol yemeyecek bir takım değildi… Ama işte; ilk golde de büyük payı olan Shevchenko, bu kez kafayı direkt olarak yakın direğe vurdu ve film koptu.

İnsanı 90’ların başına götüren, “yapmayın çocuklar, top maalesef korner oldu…” dedirten duran top fobisinden önce, “maç 1-2 olunca neden film kopuyor?” diye sorgulamamız gerek. Burada tek bir suçlu yok, camia olarak krizden ayağa kalkamıyor Beşiktaş. Bugün de onlardan biri oldu…

Ernst – Erhan değişikliği; “bu takım neden ilk golü yediği maçları çeviremiyor?” sorusuna cevap verir büyük oranda… Schuster böyle durumlarda oldukça “çözümsüz” kalıyor hatta işleri daha da batırıyor maalesef. Zira; yine sözde 4-2-4’üne geçti 1-2 sonrası fakat, takım “Ernst’in sahada olduğu bölümde” olduğu kadar “kanat akını” yapamadı… Sağbek Erhan’ı, “sağ bek Hilbert’le” değiştirmek, takımı ofansif anlamda daha zenginleştirebilir. Kasımpaşa maçında olduğu gibi… Ama tam tersi bir durum yaşandı bugün.Bu değişiklik maçı bitirdi, onun öncesinde Schuster’in kadro ve oyun anlayışı bakımından bir hatası yoktu diye düşünüyorum. Ama bu maçın “gerilimle” sonlanması ve maç içinde oyuncuların telaşlı hali; dolaylı olarak Schuster’in önceki hatalarına dayanabilir… Zira, şuan Beşiktaş ligden tamamen kopmamış hatta zirveyle arayı ısıtmış olabilirdi. Ancak Schuster’in “vazgeçemediği kadro hataları” sebebiyle, bu maç tek hedef haline geliverdi… O nedenle stres büyüdü.

Bugünün özelinde, çok fazla suçlu aramaya gerek yok diye düşünüyorum. Maçın skoru, sahadaki oyunla orantısızdı maalesef. Beşiktaş, 101. yıldan bu yana ilk kez Şubat ayında Avrupa maçı oynadı… Ama bir üst paragrafta bahsettiğim gibi; bu maçı “dönülmez akşamın ufku” haline çevirmekte asıl sorun yatıyor…

Shevchenko’yu alkışlamak güzel de, keşke ilk fırsatta şu “yuhalama seansı” başlamasa İnönü’de… Zira, çocukken yapılan vızzz oyunu gibi; tribündeki sese bakarak topun kimde olduğunu anlayabiliyorum gözüm kapalı dahi olsa.

Bu memlekette 10. golünü atarken Sheva, “şu duran toplara da farklı çözüm bulun artık” der gibiydi. Top duruyor da, adamlar durmuyor işte bazen. Böyle olunca “adam adama” savunmada elbet patlak veriliyor… Mesela yarı alan – yarı adam adama gibi bir sistem, çoğu takımlarda tercih edilir. Bugün kale alanı önünde biri dikilse, 2. golde arka direkten öne koşu yapan Sheva, topa o kadar rahat kafa vuramazdı. İşin kötüsü; bu takım boy olarak hiç de kısa değildi…

Pazar günü Fenerbahçe maçı bir fırsat, aynı oranda büyük risk... O maçın skorundan sonra; ya Beşiktaş yeniden güven tazeleyip, bir müddet daha huzur bulacak; ya da infial daha da büyüyecek…