“Dilini Isıran” Tayfur ve Takımı

Yenilenmiş “eski” bir ortasaha vardı bu akşam… Şöyle ki; herkesin hazırlık maçları yaptığı dönemde, Avrupa Ligi ön elemeleri oynayarak; bir bakıma hazırlık maçlarını da “resmi” olarak aradan çıkaran Beşiktaş ve Schuster, Necip gerçeğiyle tanışmıştı Plazen maçıyla…

Delgado’nun direkt olarak ortasaha olduğu 4-4-2 sistemi; Necip’in dahil olmasıyla 4-3-3’e çevriliyor; haliyle Ernst daha fazla insan muamelesi görüyor, Guti rüyasının da gerçek olmasıyla Beşiktaş turlamaya, ligde kazanmaya başlıyordu. Aradaki, tekrar Delgado’lu 4-4-2’ye geçiş yapıldığı İBB maçını saymazsak tabii…

Bobo – Guti – Quaresma 3’lüsünü yakaladığı her maçı kazanıyordu Beşiktaş. Hatta bu 3’lüden sadece 2’si oynadığında, yine %85 ihtimalle galip geliyordu bir şekilde…Bu ortasaha hatta oyun tarzı eski değildi… Bahsi geçen üçlünün sağlıklı olarak dönmesine, hadi Bobo’yu tam sağlıklı dönmedi sayarsak bile, Almeida’nın Simao ile birlikte gelmesine; üstlüne üstlük Fernandes’in de ortasaha alternatiflerine dahil olmasına rağmen, Beşiktaş ilk yarıyı bile aratır oldu. Bunun en büyük sebebi; bulunan doğrunun, zenginleşen kadroyla birlikte “yok sayılmasıydı”…

Bugün eski yenilenmişti. Necip – Ernst yeniden ortasahaydı ancak şöyle bir farklılık vardı; Guti bir ortasaha oyuncusu olarak görülmüyordu, Quaresma – Bobo – Simao üçlüsünün besleyicisi olarak kaleye daha yakındı. Aslında bu sistem, ikinci yarı ile başlanan şablonla da benzerlik taşıyordu. Ancak ortasahada Guti – Aurelio değil, Ernst – Necip ikilisi vardı. Bu birçok anlamı beraberinde taşıyordu…

En başta; biten atakların Beşiktaş kalesine dönmesinden ziyade, tekrar rakip kaleye yeni bir atak olarak tazelenmesi demekti bu ortasaha… Guti’nin diri kalması, normalde ten renginin saç rengine dönüş yapması gereken dakikalarda; müthiş bir deparla golü kovalaması demekti… (Ofsayt nedeniyle sayılmayan gol)

Aslında maçın başından beri iyi oynuyordu Beşiktaş. Uzun şutlar dışında pozisyon vermezken, tipik ceza sahası içi saçmalaması geldi… Rakibi ceza sahasına kolayca buyur ettikten sonra saçmalama ihtimali doğaldır. Bugün Barcelona defansı bile çok kolay pozisyonda vurdurdu mesela… O nedenle çizgi savunmayı abartmamak kaydıyla kullanmak, her zaman için daha iyi ve daha az risklidir aslında. Ferrari, Manisa maçında ve de bu maçta, hatta kırmızı yediği Fener maçında “performans olarak” çizgi defansa uyumluluk gösterdi ve gayet iyiydi… Zaten sorunu kendine bakmaması ve tempolu oyunda kolay sakatlanması; yoksa “siteme uymuyor” gibi bir durum söz konusu değil.

Hakem Simao’nun penaltısını çalsa, maç dönemeye henüz ilk yarıdayken başlayabilirdi Beşiktaş adına. Ki o penaltının da verilmemesini anlayamadım; yerden de değil, gayet yarım metre yukarıdan ayağını sallayarak faul yaptı Önder. Yani net bir çelme, topa dokunması da kurtarmazdı…İkinci yarı ise inanılmaz bir baskı, harika goller ve bu sezon için ligde 2. geri dönüş… %100 Futbol’da Rıdvan Dilmen, ikinci yarıdaki Beşiktaş presini büyük ekrandaki taktik üzerinde atlatmaya çalışınca, “düz duvara tırmanıyor” gibi bir görüntü verdi. Ama hakikaten de öyleydi…

Golün geleceği apaçık ortadaydı, ancak Bobo cidden sallanıyordu… Fizik olarak tempoya ayak uyduramıyor, ön direk koşularını yapamıyor, derin toplara yeterince “inançlı” gidemiyordu. Tayfur Hoca’dan hemen Almeida hamlesi geldi, çok doğru bir tercihti…

Schuster olsa, muhtemelen Necip – Nobre değişikliğini yapar; hem maç hem de hayattan bi’ 3 sene daha giderdi sanki… Bizlere ikinci yarıda o kadar “mavi ekran” çıkarttı ki; şu Bobo – Almeida, Guti – Fernandes gibi olağan ve de normal değişiklikler bile “Mourinho musun be Tayfur!!!” alevlenmesi yaşattı bende…

Nitekim Almeida girer girmez harika bir ön direk koşuşu yaparak golünü buldu. Quaresma’nın baskı altındaki ortası şahaneydi. Üzerine bir de normal olmayan gollerinden birini daha attı… Schuster sonrası “canı sıkıldı, gidiyor” gibisinden ezbere haber yazanlara; “@7 sanatsal yapıştırdı” diyebiliriz… Kale arkasından golün tekrarını izlemişsinizdir. EA Sports’un çıkardığı World Cup 2002 oyunu vardı. Aynı buna benzer falsolarla uzaktan goller oluyordu, “bu ne ya” dememle CD’yi depoya atmam bir olmuştu…

Ama ondan önce bir top kontrolü var, sonrasında Almeida’nın kafayla ıskaladığı pozisyon. O hareketi mahalle maçında yapsa “efendi gibi oyna len” tepkisi alırdı ağabeylerden. Ancak; Almeida’nın neredeyse imkansız olan topa yetişmesi de ayrıca güzeldi. Bir de gol kaçırdıktan sonra çimlere uzanıp, yıldızları seyretme eylemi yapmasa güzel olacak. Arkada Necip var yani, her an tazelenebilir atak…Ahmet Dursun’un bir anısı var; “Johnson bir keresinde neredeyse ayağımı kırıyordu. Tozluğum bile yırtılmıştı… Gittim Tayfur Ağabey’e şikayet ettim ‘Abi, ne yap et bu Johnson’u yakala’ dedim. O da bir pozisyonda boğazını sıkıp, bir şeyler demişti. Daha da bulaşmadı bana…”

Tayfur’un futbolculuğunu tartışırdık, o zamanlar bizim futbol anlayışımız tartışılırmış, sebebi buymuş… Ancak her zaman “dilini ısırtan” hırsına, isyanına ve mücadelesine hayrandım. Bugün takımda Tayfur azmi vardı… "Bu bir anlık reaksiyon muydu?" sorusunun cevabını alacağız önümüzdeki maçlarda. Umarım daimi bir şeydir. İlk maç kadrosu, hamleleri olumlu… Zaten bu ligde şampiyon olmak için çok fazla şeye de gereksinim duyulmuyor. Biraz özveri, kadro istikrarı ve oyuncu yönetimi, o kadar… Tayfur Hoca’da da bu vasıflar var gibi görünüyor. Zaten futbolculuk döneminde farklı özelliklere sahip hocalarla çalıştı. Yurt dışında dil ve akademik eğitim aldı bildiğim kadarıyla… Bakalım, zaman her şeyi gösterir. Yeni bir heyecana kapıldım şahsen, orası bir gerçek… Olmaması için de bir neden yok; Beşiktaş bu sezon toplamda 4’üncü, ligde ise 2. geri dönüşünü yaşadı. Hem de Kayserispor gibi bir takıma karşı… Hem de Şota’ya bile “ben zaten 1-0’ken de söyledim yæ takıma, böyle giderse kesin mağlup oluruz yani…” dedirten bir oyunla…