Uzaktaki Beşiktaşlı: Erkan Kaş

Dün Rizespor – Kartal maçının büyük bir bölümünü izledim. Galatasaray - Trabzonspor maçının temposuz gitmesi, “seyircisiz maç” saçmalığı sebebiyle; gözlere Yeni Zelanda’da düzenlenen bir U18 turnuva maçı gibi hitap etmesi bu seçimde etkendi tabi…

Ama asıl sebep Rizespor 11’inde Sezer ve Erkan’ın oluşuydu. Bu ikili yine 11’de devam ederek sezonu bitireceğe benzer… Sezer eski Beşiktaşlı Koray Avcı’yla tandem oynuyordu. Koray süpüren Sezer ise “karşılayan” durumundaydı defansta. Hemen her hava topunda başarılı oldu… Bir stoper, taktiksel anlamda çok şey kazanmaya bilir bu kategoride. Ancak hedefi olan ve her maçı stresli geçen bir takımda oynuyor, bu durum onun mental olarak gelişmesinde önemli bir katkı sağlayacaktır.Böylesine maçlar Erkan Kaş’ı değerlendirmek için daha belirleyici oluyor. Çünkü, Rizespor’un pozisyon bulması için mutlaka birilerinin “ezber bozması”, bireysel olarak öne çıkması şart gözüküyor... 4-2-3-1 oynuyordu Rize ve en ucunda; son vuruş açısından golcü bir oyuncu olsa da genelde hareketsiz kalan Mehmet Al yer alıyordu. Arkasında ise Yozgatlı – Adu – Erkan Kaş üçlüsü vardı. Gol şansı için bu üç oyuncudan biri mutlaka bir iki çalım, zorlama, şut yapmak zorundaydı. En başta da belirttiğim gibi; Rizespor çok kopuk oynayan bir takımdı çünkü… Savunma oldukça arkada bekliyor, ortasahada da Moreno Torricelli kılıklı bir ağabey olan Yunus, tek başına mücadele veriyordu…

Yozgatlı’yı bilirsiniz, üç büyük forması giymiş, özellikle Fenerbahçe yıllarında gayet yardırmış bir isimdir kendisi. Adu’yu ise Football Manager’i önce Championship Manager olarak tanıyan herkes anımsar. Bir dönem; oyun açılırdı, transfer bütçesi verilirdi, kadroda kim var bakılmadan bazı oyunculara teklif yapılırdı. İşte Adu da o “wonderkidlerden” biriydi…

Diğer isim ise bizim Erkan Kaş. “Peki, kim daha fazla 'fark' yarattı?” derseniz, cevap yine Erkan Kaş… Ayağına aldığı her topu, ceza sahasına pas ya da orta olarak tamamladı mutlaka… Tabi taç çizgisi yakınından açılan gelişi güzel ortalar değildi bunlar, hemen her atak girişimi öncesinde adam eksiltmek zorundaydı ve genellikle başarılıydı…Mahalle maçlarından hatırlarsınız; bir adamın özellikle başarılı olduğu bir çalım stili vardır, bunu bilirsiniz ama her seferinde yine aynı çalımı yer arkasından da; “ulan hep aynı hareket…” diye hayıflanırsınız… Erkan Kaş’ın da; “önce Ronaldo (gerçeği) feyki, sonrasında sola veya sağa çekme” şeklinde gelişen bir çalım stili var ve her seferinde başarılı oluyor.

Tabi Rizespor’un ceza sahasında çoğalamaması ve de Mehmet Al’ın ön direk koşularında yetersiz kalması gibi sebeplerle, Erkan Kaş’ın bu girişimleri genelde sonuçsuz kalıyordu. Ancak bu durum, onun bu özelliğini sonuçsuz kılsa da asla “değersiz” kılmamalı…

Karşı kanattan gelişen ataklarda, mutlaka arka direğe koşular yapıyordu Erkan. Ancak kendisi akın yaparken, aynı desteği Mehmet Yozgatlı’dan göremiyordu… Topsuz oyunda ise; ölmüş gözüken toplara bile gitmesi, sürekli pres halinde kalarak rakibi rahat çıkartmaması önemli artılarıydı…

4-2-3-1 ya da 4-4-2 sistemlerinin sol kanadı, Erkan Kaş için en uygun mekandır… Ancak; 180’e yakın boyuyla “arka direk” koşuları da yapması ve rakibinin her iki tarafından geçebilmesi, sonrasında sadece “orta yapmaya” güdümlü olmayıp, şut tercihleri de kullanıyor olabilmesi, onu 4-3-3’ün kenarları için de uygun kılıyor. Örnek verecek olursak, Ozan İpek’in daha teknik ve süratli olanı diyebiliriz…

Velhasıl kelam, kendisi mutlaka önümüzdeki sezon Beşiktaş A takımında en azından alternatif olarak kalmalıdır bence. “Sadece bu maçın özelinde değildir tüm bu değerlendirmeler, kendisi A2 dönemlerinden bu yana bu blogun takibindedir” diyerek kapatayım.

Önceki Erkan Kaş konuları;

Sıfıra inen bir Beşiktaşlı 29 Nisan 2010
Yoksa O sen misin? 5 Temmuz 2010
Erkan Kaş’ın ortası, … 1 Eylül 2010