A2 Derbisi: Beşiktaş 3 - 1 Galatasaray

Son dakikada yetişsem de, A2 derbisini canlı izleme şansını kaçırmadım; güzel bir ortamda maçı izledik, biraz sohbet ettik… Hava taraftarlar, zemin de futbolcular için elverişliydi...

Beşiktaş’ın takım terbinde belirgin iki fark vardı; Atınç’ın cezası sebebiyle stoperde Ömer Arslan şans bulurken, Doğukan Pala da bu maçın özelinde sol önde oynayacaktı… Aslında Ömer Faruk seçimi de sürpriz sayılırdı… Çıkan 11’i, fotoğraf eşliğinde sıralayalım. Soldan sağa; Umut, Doğukan, Furkan, Ömer Faruk, Hasan Türk, Güven, Caner, Volkan, Cumali, Ömer Arslan ve Oğuz Kaptan…“Doğukan’ın sol önde oynaması iyi bir fikir mi acaba?” diye sorgulama şansını bulamadık, çünkü maçın başından itibaren atak merkezi sol taraftı. Doğukan çok ciddi akınlar gerçekleştirdi, bunda Volkan’ın harika ara pasları da etkendi tabi… Volkan onu sadece çizgide kaçırmıyor, ceza sahası içinde de ciddi pozisyonlara itiyordu.

25. dakikada Doğukan’ı kaçırma görevi, maçın bazen sahte, bazen “tilki golcü” kıvamındaki 9 numarası Ömer Faruk’a aitti… Sonrasında penaltı ve Volkan’ın tavana takılan şutu… Fazla uzatmadan maçın kahramanına geleyim şu durumda. Birkaç gün öncesinde hakkında yazı yazdığımız üzere; Volkan sahiden iyi bir oyuncuydu, güzel yetenekti, A Takım’a en hazır adamlardan biriydi… Ancak bu performans beni dahi şaşırttı diyebilirim; bugün maçı izleyenler arasında Volkan için “sen neymişsin be abi...” diyen olduysa, onlardan biri benim…

İnönü çimlerinin kokusundan mıdır, taraftarların havasından mıdır bilemem; ama Volkan ciddi bir mesaj vermiştir bu maçla… Maç A2 kategorisine göre bir hayli zor, üstelik seyirciliydi. Bu ortamda performansını yükselten adam; winnerdır, özgüven sahibidir, A Takım’a yakışır… Bugün 8-9 gollük ara pası girişiminde bulunduysa, hepsi de olumluydu. Ancak sadece biri gol oldu… 4-2-3-1’in ortasında oynayan bir adam ne yapması gerekiyorsa, hepsini yaptı bu maçlık. Guti’nin tribe bağladığı, final öncesi rotasyon ihtiyacının doğduğu bir ortamda; Bursa maçı için 11’e göz kırptı diyebiliriz… Kesinlikle maçın adamıydı.Volkan’ın saldığı zehirlerden, sadece birisi gol oldu demiştik; o golün sahibi Ömer Faruk’a gelelim. Küçük Bezelye Manchester’a gitmeden önce, az biraz izleme şansım olmasına rağmen kıskacıma girmişti. Hakkında yazdığım yazıda şöyle bir cümle kurmuştum; “vuruş anından önceki o yarım saliselik sürede, kafasında bir resim çiziyor ve nasıl bir vuruş yapacağının kararını alıyor…” Ömer Faruk’un attığı gole dikkat edilirse, yine kısa bir süre ve kaleci açıyı daraltmak üzere… O sırada spontane vurmaktansa, “bu top nasıl gol olur?” sorusunu kendince cevaplayıp, zor açıdan imkan yaratıyor. Vücudunu biraz sağa atarak, nefis bir dış dokunuş gerçekleştiriyor. Tümer'in Beşiktaş formasıyla attığı son gole benzer, yine bir Galatasaray maçıydı...

Sürekli oyunun içinde ve çabuk bir oyuncudur Ömer Faruk… Hem bitirici, hem de 3. golde görüleceği üzere etrafındaki boş adamları da sezinleyici bir yetenek. Kesinlikle geleceği var…

Aslında herkes iyi ve standardını oynadı, ancak kendini de aşıp ön plana çıkan isimler bunlardı başlıca; Volkan, Ömer Faruk ve Doğukan… Bu üç ismin etkili oyunu, Galatasaray’ı çok zorladı ve golleri getirdi. Cumali ve Hasan Türk başta olmak üzere, topun geri kazanılmasında bütün takım etkili oynadı. Zaten “takım oyunu” adına kesinlikle A Takım’dan daha iyiler… Daha da modernler açıkçası, duran toplardan alan savunması bile yapıyor çocuklar…

Oğuz bu maçta da Alves’i boşa benimsemediğini gösterir gibiydi. Hücumlarda ileri çıkma serbestliği tanınmıştı bu kez Oğuz’a, normalde iki bek de pek çıkmazdı. Ya da, Oğuz her zaman olduğu gibi “bağlanmış ama durmamıştı…” Ama takımın mesafesi kısa olduğundan, stoperler dahi rahatlıkla hücumlara katılabiliyor. Nitekim bu maçta Furkan’ın ileriye çıkıp, Ömer Faruk’a bıraktığı bir adet ara pası var…

Bir tek Güven vasat gibiydi maalesef, attığı gole rağmen… Zaten o golde yaptığı vuruştan sonra, hemen yamacımdaki Noat Samisa’ya, “yaa bu çocuk!!” la başlayan, sitemli bir cümle kurma hazırlığı içersindeydim k; fondan “gol” sesi geldi…Maç boyu “Erkut Reyis nerde ya?” şeklindeki beklentilerimiz, son 12 dakikada cevap buldu. Uzaktan “o mu, değil mi? tartışmasını yaparken, reyisliğini yakışırcasına “yürüyerek” sahaya girdi, “sen şuraya, ben buraya” direktiflerini verdi; yani ben Erkut’um dedi daha selamlaşırken… Ancak futbol açısından Erkut’u görmedik, hem süresi azdı; hem de işin rölanti kısmına denk gelmişti. Tıpkı Kadir Ari ve Mertcan gibi… Muhammed de sakattı maç öncesi, hatırlatalım.

Sonuç olarak maçın başından itibaren baskın oynayan bir Beşiktaş vardı ve kazandı… Beklediğimden daha az çekişmeli geçti maç. Bunun nedeni Galatasaray’daki ciddi eksiklermiş, PCLion FC Uğur’un yalancısıyım. Kırmızı kartın da az biraz etkisi olmuştur tabi, ama 11’e 11 oyunda da farklı sonuç çıkmazdı gibi... Anıl Dilaver oldukça Avrupai duruyor; vasat üstü tekniğe ve iyi bir fizeğe sahip. Uzak forvet denilen, modern futbolda zamanla gereksinimi daha da artan bir mevki için ideal gibi. Üzerine gidilmesi gereken oyuncuların başını çekiyor Galatasaray'da.

Oyuna sonradan giren İbrahim Selen’in şık golüyle maç 3-1 bitti ve ikili averaj yeniden Galatasaray’a geçti… Hazır fark 2’ye inmişken pekiyi olmadı bu, ama can sağ olsun… Maç sonunda tribünler ve takımın karşılıklı “Emre – İnce” çekmeleri muazzamdı. Arada saat farkı olsa da, Kartal Stadı’nda oynanacak maça da gitmeyi düşünüyorum, hayırlısı bakalım…

Yalnız sadece A2’de izlemekle olmuyor. A2 ayrı bir takım değil nihayetinde, orası da Beşiktaş… Beşiktaş A2 umut, Beşiktaş A Takımı amaç... Ama maalesef en hedefsiz dönemde bile, en vasıfsız adamları görmeye devam ediyoruz 18’de… Gördük işte bugün takımın halini, bazı oyuncuların nasıl performansını katladığını… Şu derbiyi seyircinin önünde oynatmak bile az biraz umut, heyecan oldu çocuklara; A Takım maçı nasıl etki yapar kim bilir…

Bkz: Özkaynak Geleceğimizdir (vol. bilmemkaç)