İstikbal Göklerde: Atınç Nukan

13 yaşından beri Beşiktaş bünyesinde olan Atınç; A2 kategorisinde bile yeniyken Mustafa Denizli döneminde A Takım’a çıkma başarısı göstermiş, hatta Rıdvan’ın sakatlığı sonrası Manisaspor karşısında şans bulmuştu… Hem o performansını, hem de yine aynı dönemde İnönü’de oynanan bir A2 maçını canlı izleme fırsatını yakalamış biri olaraktan; Atınç’ın o dönemden, bu zamana kadar “kendini en hızlı geliştiren” oyuncuların başını çektiğini söyleyebilirim…

Herkes gibi, benim de ilk dikkatimi çeken 2 metreye yakın (sanırım 1.96 tam olarak) olan boyuydu. Boyuna ve daha çok genç sayılacak yaşına rağmen; vücut anatomisi de asla dengesiz durmuyordu. Gelişmeye ve zamanla van Buyten olmaya elverişli sanki… Zaten bu konu da, “yol aldığı” özellikleri arasındadır geçen seneye göre.

Ancak asıl üzerinde durulması gereken özellikleri; sakinlik, önsezi ve harika pozisyon alışlarıdır bana göre… Bunların yanında topu oyuna sokma konusunda başarılı. Belki en yakına oynuyor genellikle, ama hatasız oluyor… Mesela Sivok’ta en sevmediğim özelliktir; fantezi uzun top denemeleri. Bana göre bir stoper; beklerine veya geriye yanaşan ortasahaya topu aktarmalı, bunu prensip edinmelidir. Atınç doğruyu yapıyor…

Atınç’ın eksik olduğu konu, açık alanda birebirde zorlanacak derecede “ağır” oluşudur belki… Ama sağlıklı bir takım savunmasında; hem birebir kalma şansı düşer, hem de böyle durumlarda yine pozisyonunu savunup, ayakta kalarak arkadaşları için zaman kazandırır. Günümüzde “çabukluk” sadece bir “ek değerdir” stoperler için, ana değerler ise yukarıda saydığımız şeyler; fizik, önsezi, pozisyon (ve kademe) alma, sakinlik… Yukarıda adı geçen van Buyten veya Vidic gibi isimler de çabuk sayılmaz… Ama iyi bir alan savunmasının içersinde, korkulu rüya olabiliyorlar. “Savunma artık adamlara değil, alanlara göre yapılır” lafını sık sık duymaya başladık. Belki de Türk futbolu için en faydalı klişe cümle bu olacaktır… Geç oldu ama nihayet artık bu konuda yol alıyoruz.

Hatırlanacağı üzere, bir aralar Beşiktaş savunmasında Erman Güraçar ve Ümit Bozkurt vardı aynı anda. Bıraksan, 100 metreyi 10 saniyeye yakın koşarlardı. Ama iş futbola gelince, her Şampiyonlar Ligi deplasmanları hentbol maçına dönmüştü hatırlanacağı üzere… O zamanlar bizde halen “adamı savunan” stoperler iş görüyordu, Avrupa ise çoktan alan savunmasına geçmişti…

Yine Boliç’in bir anısı vardır. İlk Valencia deplasmanı şöyle anlatır: “Maça başladı, bir baktım etrafımda hiç beni marke eden adam yok… Sürekli boş kalıyorum. ‘Oh ne güzelmiş burası yaa” diye düşünmeye başladım. Derken top geldi, bir baktım önümde 3-4 adam… Her topu alışımda aynı şekilde, süreli önümdeki alanı kapatıyor; nefes aldırmıyorlar. Kâbus gibi bir maçtı…”

Bu sene BJK TV’nin de maçları vermesiyle, daha sık A2 maçı izler olduk. A2’deki çocuklar, ideal kadrosuyla sahadayken; gayet ortasahaya yakın derecede önde ve mevkileri birbirine yakın tutarak oynuyorlardı. Atınç da bu takım savunmasının içersinde çok önemli bir dişli vazifesini görüyordu… Rakibe adam akıllı şut attırmadıkları maçlar bile vardır. Özellikle tesislerde oynanan, iyi zemin üzerindeki maçlarda…Yaşı henüz 18, üst düzeyde “kalıcı şekilde” düşünülmesi için zamanı var elbette. Artık savunmacıların üst düzey futbola girmesi de çıkması da geç oluyor… Ancak şuana kadarki görüntüsü çok çok iyi… Yaşına göre fizik ve taktik savunma açısından çok gelişmiş durumda. Zaten o fiziğiyle bile, mutlaka gelecekte iyi yerlere gelmesi muhtemelken; buna pozisyon bilgisini de eklerse “stoper” denince akla düşecek, önemli isimlerin arasına girer.

Biliyorsunuz, belki Atınç’ın şuan ki hali kadar bile “taktik savunmadan” bihaber olan Gökhan Zan, yıllarca fiziği ve sakinliğiyle ekmek yedi, halen daha yemeye devam ediyor... Özellikle ligimizin daha çok uzun topa ve kenar ortalara bağlı bir yapıda olduğunu düşürsek; savunma için genellikle istikbal göklerde oluyor… Bu bağlamda da Atınç, hava kuvvetlerinde zamanla rütbe alarak gelecektir diye düşünüyorum. Cezası bitti, Eskişehir maçında şans bulması fazlasıyla muhtemel… Performansı ne olursa olsun, net yargılar koymaktan kaçınmak lazım. Sadece bu çocukları izleyelim, tat alalım, gelecek için umutlanalım...