Kuntz ve Guti

Çok fazla taktiksel bir maç olmadı, zaten olması da beklenemezdi. Her iki takım topsuz oyunda derbinin de havasıyla, her zamankinden biraz daha özveriliydi. Topla oyunda ise etekteki taşlar döküldü; bunun sonucunda Beşiktaş’ın direkleri, golleri ve rakibe nazaran daha “akılda kalıcı” pozisyonları geldi. Galatasaray bu konuda geçmiş maçlarından farksızdı ve Beşiktaş ortasahasının enerji zaafını değerlendirmedi. Baros’un volesi, birkaç uzun şut dışında pek pozisyon bulunamadı…

Hakan Şükür’ün enseyle Macaristan’a, Okan Buruk’un “beyinle” Moldova’ya attığı goller vardır. Bunlar “şapkadan çıkan kafa golleri” kategorimin başını çeker… Aurelio’nun golü de bu listeye aday. Cepheden gelen bir top, ancak o derece zor bir vuruşla gol olurdu… Adam kırk yılın başı gol yaptı, anonsu kısa sürdü. Cılız bir “Mehmeeet” sesini çıkartan tribünlerin gözü, aut çizgisinde akıl alan Quaresma’nın üzerindeydi çünkü…Sonucu malum; karambol, Simao’nun presi, Mustafa Sarp’ın kendini uzaklaştırması, harika bir son vuruş, gol ve maçın fikren sonlanması… Simao; “forvet koşuları” eksikliği sebebiyle, diğer kanatta Quaresma’nın da var olduğu bir takımda tam ideal değildir, doğrudur. Çünkü genelde ceza sahasında çoğalma sıkıntıları çekilir, bugün de öyle oldu çoğu zaman aslında. Bobo geçmiş maçlara nazaran iyi günündeydi ve bazı topları tek başına yakalayıp, pozisyon yarattı. Sağıyla önüne alıp, soluyla direği bulduğu pozisyonda “aha yine kaçıracak topu, Quaresma’dan trip yiyecek” diye düşünmüştüm açıkçası top havadayken. Bize bir anlık eski Bobo’yu hatırlattı…

Ama ceza sahası koşularında eksik kalması, Simao’nun gol vuruşu konusunda çok başarılı olduğu gerçeğini değiştirmez… Beşiktaş’ta birisi kaleciyle birebir kalacaksa, bu isim Simao olsun isterim, forvetler dahil… Gaziantep, Gençlerbirliği ve bu maçta yakaladığı pozisyonları harika bitirdi, zor olanı basit gösterdi…

Eğer Simao ve Quaresma kanatlarının üzerine bir sistem uyarlanacaksa; mutlaka Guti’nin bölgesinde oynayacak oyuncunun, ceza sahasını sürekli yoklayan bir isim olması gerekiyor. Bugün Onur bile kısacık zamanda fark yarattı. Zaten 2-0’dan sonra bulunan tek pozisyonda da (Bobo’nun çizgiden çıkan topu) Onur’un ceza sahasına koşuşu önemliydi, zaten Bobo gol fırsatını o sayede yakaladı…Maç öncesinde hatırlattığım gibi, en son tribünlerin “Kuntz! Kuntz! Kuntz!” diye inlediği maçta her iki tarafta tamamen hedefsizdi. O maçı Galatasaray 2-1 kazanmıştı…Tribünlerin “Kuntz!” diye yardırmasının sebebi, Kuntz’un harika golü ve genel olarak maç performansıydı… Üstelik sene sonunda onun da takımdan ayrılacağı kesin gibiydi, ayrıldı da... O yaz Almanya'nın Euro 96 kadrosundaydı. Yanılmıyorsam penaltılara kalınan İngiltere maçında topu tavana takmıştı... O penaltıdan sonra havaya sıçramıştım, çünkü o "bizim Kuntz" olmuştu...

Normalde klişe halinde bir futbolcunun üzerine gidilmesini sevmem. Ancak Guti’nin bulaştığı tribal enfeksiyondan rahatsız oldum. 11’de başlaman bile bir lütufken, 70’de oyundan alındın diye stat falan terk ediyorsan olmuyor be reyis… Bilmiyorum, belki başka sebepten morali bozuktu; belki de kendisine kızıyordu. Ama biz Guti’nin alçakgönüllülüğünü, Beşiktaş’ı benimsemesini, Mersin İdman Yurdu maçını bile önemseyip; 120. dakikada yerden kalkıp, presine devam etmesini, kısacası “reyisliğini” sevdik, kendimizi öyle avuttuk… Yoksa özellikle de ikinci yarının tamamında, öyle futboluyla pek karşılaştığımız söylenemez zaten…

Görünen o ki; Amerika yolculuğu her iki taraf için de daha makul olacak. Ama giderse de, bugün olduğu gibi alıp başını gitmesin; Kuntz gibi gitsin isterim. Daha da açayım; Kayseri’de kupayı teslim et, helalliğini al, öyle git. Öyle git ki, seni hatırlarken daha bir şevkle “bir Guti vardı…” diyelim.