Bir Mağlubiyetten Fazlası

İnönü’de bir maç oynanıyor, 50. dakikadan itibaren Beşiktaş adına en iyi ihtimal; “berabere kalmak” olarak tescilleniyor… Top tamamen Kayseri’ye geçmiş, stoperlerin ve önündeki Aurelio’nun ne zamana kadar direneceğini bekliyoruz. Aslında takım da genel olarak bunu bekledi; bir kez bile ortasahanın önünde toplu pres yapılamadı, yapılmadı. Bu 0-0’da da böyleydi, 0-2’de de… Artık bu başka bir şey, taktiksel kavramlarla asla açıklanamaz.Ama bu durum, ortadaki vahimiyetin birinci sebebi olmasa da, teknik direktörü de melek ilan etmez tabi. İlk Alania maçındaki seçimleriyle, Carvalhal’in takımı erken çözümleyeceğini düşünmüştüm. Ancak orada kaldı maalesef… Aslında Hilbert’in bu maçta 18 dışında kalmasıyla, maç önü yazısını yazmayı bile anlamlı bulmamıştım. Yazdıysam okuyucuya saygıdan, o kadar… Mesele takımdaki en iyi sağbek olduğunu düşünmem değil; o kadar ara verdikten sonra şimdiye kadar yapılan en sıkı maçta, çıkıp harika oynayan bir de bekten koşu yapıp (kanattaki adamlar bunu yapamıyor) golünü atan bir adam, sonrasında önce yedek, şimdi de 18 dışında kalıyor. Bu ayıptır, başka bir şey değil.

Maç başladıktan sonra biri Kapalı, diğeri Numaralı önüne açılan Simao – Quaresma ikilisinden yine vazgeçilmedi. Oysaki Guti – Fernandes tercihi yapılmışsa, bu ortasahanın anlamlı olması için ileride topsuz koşu yapan ve değişken bir hücum hattının olması gerekir. Simao yerine Pektemek olsa bile çok şey değişebilirdi. Aslında Quaresma’nın yerine de Holosko daha doğru olurdu bu ortasaha önünde. Hem topsuz oyun geri koşu dengesi, hem de toplu oyundaki enerjisi sebebiyle.

Ama takımın mevcut haliyle gol bulma ihtimali; Edu’nun şapkadan tavşan çıkarma olayına ya da duran toplara kalmıştı. Çıkarıyordu da neredeyse… Aurelio, Beşiktaş forması altındaki en iyi maçlarından birini oynadı, bu kadar dönen top aldığı bir maç daha yoktur. O olmasa, durumlar daha da vahimdi esasında… Saygılar ona, biraz da stoperlere, en azından çaba gösteren Edu'ya… Toraman da 1 ay yokmuş, ona da geçmiş olsun. Gökhan, klasikleşmiş "bir Beşiktaş maçında, üstün yedek kaleci performansı" serisine yenisini ekledi. Vakt-i zamanında Ömer Çatkıç da bu şekilde parlamıştı, Ali Uluyol'un çıldırttığı Antep maçında... Guti'nin frikik ve Edu'nun sağ ayağıyla şutu çıkmazdı normalde. Ancak, Toraman'a yaptığı hareket penaltıydı. Penaltı değilse, kale alanında kalecilerin ağız-burun dağıtması serbest olsun, anlayalım. Normal bir çarpışma değildi bana göre, kontrolsüz hareketti gayet. Maçtan sonra vefat eden Beşiktaşlı babası için ağladı, "bunu görmeliydin baba..." der gibiydi. Zaten moral berbattı, iyice bitirdi beni.

Daha fazla bir şey yazmaya gerek yok, gerçekten sıkıldım. 10-0’ın yıl dönümünde mağlup bile olmuyor artık Beşiktaş, bildiğin teslim oluyor… Üstelik çarpı bilmemkaç bütçeyle ve ekstra olarak gırtlağa dayanan borçla. Ne denir ki? Birkaç senedir canlı izlediğim A2 maçı, A Takım maçlarından fazla oluyor. Sanırım baya bir süre bu durum değişmeyecek.