Özel Galibiyet

Türkiye, geçiminin %70’ini "yetenekli kanat oyuncusu" yetiştiriciliği ile sağlayan Portekiz’i; 90 dakika boyunca yüksek tempoyla oynanan maçta mağlup etmeyi başardı. Türkiye, yeni bir oluşum öncesi ‘kendine güven’ aşılamak isterken; en son Makedonya’ya karşı pozisyon dahi üretemeyip, insanların tepkisini çekmeye başlayan Portekiz ise “biz daha ölmedik” demeye çalışıyordu…

O nedenle, maç her iki taraf için de özelin ötesinde ‘resmi’ gibiydi… Bu da Türkiye galibiyetini bir diğer anlamda da ‘özel’ yapıyordu. Ayrıca bu bir dostluk maçı olmasına rağmen, Portekiz’in FIFA sıralamasında yükseklerde yer alan bir takım olması; Türkiye’nin normal bir resmi maç galibiyeti kadar puan almasını sağladı. Dünya Kupası 2014 yolunda eleme grupları belirlenirken Norveç’in 1. torbada yer alması şaşkınlık yaratmıştı mesela… Sebep tam da buydu; özel maçlardaki başarıları. Yani bu maç, asla 'gazozuna' değildi. Onu öncelikle belirtelim...

Umut Bulut, üzerinde taşıdığı ‘Avrupai futbolcu’ normlarına rağmen; sırf gol kaçırıyor diye kazma ilan edilen bir adamdı. Hala birçokları için öyle kalmış, bu maç bir “tesadüf” niteliği taşımış olabilir. Evet, ideal bir santrafor değildi belki Umut. Ama santraforluk dışında birçok şeyi yapabiliyorken; aynı zamanda ideale yakın bir santrafor olmasıydı onu özel kılan. Mesela topsuz oyundaki disiplini, fiziği; santraforluktan kalma gol koşularına, şutlarına karışınca ortaya böyle ‘iş değiştiren’ bir adam ortaya çıkıyor: Portekiz’de olmayan bir kenar forvet modeli... Dün akşam, en ideal bölgesinde oynadı ve orada da kalmalı.

Bu hazırlık turu, sırf Sercan Sararer gerçeğiyle tanışmak için bile faydalı oldu. Yeteneklerini direkt olarak sonuca bağlayan ender Türklerden… Bunun da sebebi, sadece gen olarak Türk kalması olabilir. Yani aslında “Türkçe bilmiyor” diye eleştirilse de; onu sahada farklı kılan şey tam da bu… Sonradan Pektemek, Tunay destekli, Umut – Burak – Sercan üçlüsü şuana kadar en ideali duruyor. Hem sürprizli, hem de skorer bir hücum hattı…

Portekiz karşısında bu üçlüye Arda ile destek verildi ve sistem 4-2-3-1 gibi seyretti. Rakibe göre böyle de çıkılabilir elbet; hatta gerideki orta ikili Selçuk-Nuri bile olabilir. Zayıflara karşı böyle oyna, topu eve götür mesela… Ama idealde; Selçuk-Topal-Nuri gibi bir üçlü göz kırpıyor. Ve evet, şu hazırlık turunun sonunda göze batan şey; Abdullah Avcı’nın A Planı’nda, Arda’nın 11 dışında kalma ihtimali…

Maçta oldukça baskı yedik; bol bol duran toplar verdik. Ama her ikisinde de birer pozisyon dışında pek net fırsat yoktu. Maç içinde sağlam durmamız, takımın çok yakın oynayarak savunma yapması sayesinde oldu. Hatlar kopuk değildi, delik bulamadılar… Ama bu savunmayı biraz daha kaleden uzakta yapmak, daha sağlıklı olur gelecekte… Onca duran toptan, Almeida dışında pozisyon verilmeyişinin tek ve gerçek sebebi ise; nihayet görülen alan savunmasıdır… Adam adamayı yüz yıldır deniyoruz; olmuyordu. Sonunda olmayan bir şeyin üzerine gitmeyen bir hoca geldi.

Winger cenneti Portekiz’de ise işler karışık. Zor bir grup mücadelesi öncesinde pek iyi sinyaller vermiyorlar. Maçta neredeyse her şeylerini ortaya koymalarına rağmen; tamamının ilk kez bir arada oynadığı savunmaya karşı etkili olamadılar. Bunun ana etkeni Eusebio’nun jubilesinden bu yana aynı; santraforsuzluk… Pauleta, daha çok Serkan Aykut gibi klasik golcü örneğiydi. Modern santrafor normlarına uygun bir Nuno Gomes vardı; o biraz form tutunca Euro 2000'de takım level atlamıştı mesela... Keza Postiga da Euro 2004'de o farkı yaratmıştı. Şimdilerde yine dönüp dolaşıp Postiga'ya bel bağlıyorlar nitekim...

Bana göre bunun en ideal çözümü Ronaldo’nun santrafor bölgesine kaydırılmasıdır. Evet, böyle “görüntüde” Ronaldo’nun etkinliği düşmüş gibi olur ama takımın alacağı sonuçlar çok farklı olur. Portekiz’in bir Umut’u bile olmadığından, çoğu zaman bireysel ayaklara bakıyorlar. O bireysel ayaklar da (bilhassa Ronaldo), bir adam eksilttiğinde kaleyi görebilecek bölgede oynarsa, skoru değiştirme şansı daha fazla artar. Düz mantık, ama futbolda çoğu zaman düz ve basit mantıklar işlemiştir… Aksi taktirde; 2 metre ofsayttayken elini kaldırıp pas isteyen Almeida ile işler zorlaşacak. O sahneyi görünce ister istemez sinir kat sayımda artış oldu; alışkanlık...

Hamit’in Ronaldo’dan  yediği çalımdan sonra, hiçbir şey olmamış gibi olay yerinden uzaklaşması ve yine Ronaldo’nun, Almeida’yı duvar olarak (futbol tabiriyle değil, bildiğin topu direkt vurdurdu ve geri aldı) kullanması maçın ilginç enstantaneleriydi… Önce Quaresma, bugün de Almeida; Portekizlilerce fişlendi. Bu takımdan seçin iki adam (Ronaldo dahil), alın geçen seneki futbol disiplini altındaki Beşiktaş’a koyun; bir yıl sonra bu kez onlar aynı senaryoyla karşılaşırlar… Eskiden de sırıtıyorlardı, ama hiçbir şey yapmadan 1.5 yılı geride bırakınca iyice sırıtmaya başladılar. Neyse, en azından "şu adamları Beşiktaş oynatamıyor" savının bir yanılgı olduğu ortaya çıkıyor. Yine de umarım hem Quaresma hem de Almeida biraz kendine gelir de, Beşiktaş'tan kasaya bir miktar para bırakarak uzaklaşırlar.

Bir de anlamadığım bir durum var, özellikle sosyal medyada dikkatimi çekti; “sakin olalım beyler” gibi bir temkinlilik söz konusu. Yahu, bunu yapması gereken ve maçı tekrar tekrar detay yakalamak için izleyecek olan, işi bu olan bir adam var zaten. Sen niye zevkini törpülüyorsun? En son Lefter’in, Metin’in attığı gollerle mağlup ettiğin, sonra yarım asır gol atamadığın ülkeyi yenmişsin… Çok da güzel goller olmuş... Bırak kendini; sevin, keyif al gitsin…