Hasan Katalan

Bugün hükmen yenilmemek için sahaya çıkmış bir Beşiktaş vardı açıkçası. Bir iki oyuncu dışında ‘ne gerek vardı şimdi bu maça’ havası hakimdi genel olarak. O nedenle hem bireysel performans, hem de takım adına bu maçta yaşananlar pek emare sayılmasa da; bazı oyuncuların gelişimini seyretmek güzeldi, bilhassa ikinci yarıda…

Mesela sahada ‘dostum Hasan Türk demişsin ama bu Katalan çıktı’ durumu vardı bugün. Kendisi bu seviye bana yeter demediği taktirde, çok büyük orta saha olacaktır bana göre. 2010’dan beridir yolunu gözlediğim adamın sahada fark yaratmaya başladığını görmek, harika… Bu yaşında bile rahatlıkla topu emanet edebileceğin bir düzeyde. Alıyor, yüzünü rakip kaleye dönüyor, pasını atıyor ve tekrar hareketleniyor. Uzun şut ve uzun pasları da çok çok iyi… Kesinlikle gençler arasındaki en potansiyeli oyuncu.

Diğeri de Mertcan Aktaş… Sırasıyla Necip, Hasan Türk şeklinde giden ‘dileniş direnişim’; onunla süreceğe benzer. Bir önceki yazıda sebepleri sıraladım, tekrara gerek yok sanırım. Bugün oyuna girdikten sonra futbolcu kumaşı olduğunu belgeledi. Hele de son dakikalarda Mehmet Akyüz tek başına çizgide boğuşurken, ceza sahasına attığı bir depar var ki… Sonuç olarak elbette top ona ulaştırılamadı ama benim için önemli bir detaydı.

Mehmet Akyüz, vasat bir oyuncu olduğunu bilerek oynasa daha faydalı olur. Hani topla pek zorlamadan, ekstra şut atmadan… Basit oynayıp, koşu temposuyla savunma katkısı yapıp, ters kanat akınlarında içeriye destek vererek; alternatif bir kenar forvet olabilir mesela Holosko’nun arkasında. Ama kendini Lavezzi sanarak oynaması epey can sıkıcı.

Keza Mehmet Akgün de, tamam bugün sakatlıktan çıktı, ters bir mevkideydi ama; genel olarak savunmada çabuk bir oyuncu oluşu dışında pek özelliği yok gibi. Her zaman savunduğum bir şey vardır; kadroyu vasat yerli transferlerle şişireceğine, alt yapına yönel. Oradaki deneme-yanılma bedava en azından. İşte arada böyle Mertcan’ı, Hasan Türk’ü yakalarsan; tadından yenmez. 

Yakalayamasan da dışarıya veriyorsun zaten 3-5 kazanıp. Aksi halde o 3-5’ler senin kasandan çıkıyor ve gemiyi batıran küçük delikler haline geliyor… Zaten bir takımın kalitesini yabancı oyuncular belirler. Onun dışında Tümer, İlhan, Pektemek falan yakalıyor ve alabiliyorsan al; aksi halde gözler özkaynakta olmalı… 

Mesela beğenilmeyen Erkan Kaş; bugünlerde verdiği ‘son kararlar’ pozisyon öncesi yaptıkları artıları götüren bir eksi oluyor. Ama onun gibi rahat adam eksilten, çizgiye inebilen yerli kanat oyuncusunu almak 3 milyondan başlıyor Süper Lig’de… Yetenekli ama bilinçsiz oyuncuları düzeltmek çok zor olmasa gerek. Eğitimle kazanılmayacak şeye sahipler ne de olsa… B Planı için bu haliyle de en uygun oyuncu; oysa bugün Mehmetleri, günün anlam ve önemine dair Niğde’ye hediye olarak bıraksak; sezonun geri kalanında pek aranmazlardı herhalde.

Bugün karşıda amatör bir takım olmasına rağmen sahanın en hantalı Batuhan’dı. Fizik olarak düzelmesi daha epey bir zaman alacağa benzer. Ersan Gülüm’ün ise gol atmasına çok sevindim. Bugün topla 30 metre çıkışları vardı, az biraz flash-back yaşattı… Kendine güvenini tekrar geri kazanır, eski halini biraz hatırlarsa; sol stoper ve de gerekirse sol bek için ideal seçimlerden biri haline gelir tekrardan.

Pazubandı koluna takan Necip’le birlikte maçı en çok ciddiye alan adam Hilbert’ti. Zaten kendi kalesine attığı gol de; maça olan motivasyonunu belgeliyordu aslında. Son dakikada yine ribauntla aldığı topu kaleye kadar götürdü, bunu alışkanlık haline getirecek gibi gözüküyor… Mehmet Akyüz’ün maçtaki tek olumlu hareketi olan; düdük sonrası dibine girdiği topun çaprazdan çatala gitmesi, bir başka enteresan ayrıntıydı…