Adını Feriha Koydum: Fernandes’in Yolu

Pek takip ettiğim bir dizi sayılmaz. Lakin aile izleyince ister istemez müdahil oluyorsun. Zaten konu da klasik; biri zengin biri fakir olmak üzere iki aşık... Bunlardan Bank Asya’da, pardon Yeşilçam’da ikiyüzelli tane vardır. En güzelleri de Ediz Hun'un fakir, Filiz Akın'ın zengin olanlarıdır... Bir kere Ayhan Işık'ı fakir yapmışlardı, hiç inandırıcı değildi. Ayhan Işık fakir olur mu yahu? O karizmayla her hangi bir kredi talebinde "ne kadar bir meblağ arzu ediyorsunuz?"dan başka bir ikinci soru gelmez bir kere...

Neyse... İkinci sezonun başlarına bakmıştım da işler karışıktı. Feriha ölmüş, Emir de ekşınlı yoldan intiharlara kalkışıyordu. Yangına yürüme, Beyoğlu’nun arka sokaklarında kendini dövdürme gibi… Madem öyle; kendisine bir Beşiktaş maçında Fernandes’in kılığına girmesini öneriyorum.  Zira onunla “bir adam nasıl linç edilir?” sorusunun cevabını alıyoruz hemen her maç, üstelik canlı yayınla.

Artık hemen her takımın uyguladığı “Fernandes’e 2-3 adamla sert baskı uygulama” taktiği, Beşiktaş’ı tamamen sahadan silen bir etken olmaya başladı; ikinci bir plan yok gibi… Kaldı ki; baskı altında kalmasa bile Fernandes’in ideal bir ‘merkez orta saha’ olmadığını düşünüyorum. Çünkü pas değil, çalım yeteneğini seviyor en başta. O nedenle hiçbir zaman tek pasa yönelmiyor; etrafında pas opsiyonu olsun, olmasın… Mutlaka sırtını rakibe dayayacak ve iki üç kişiden sıyrılacak; öyle bir refleks geliştirmiş kendisine.

Mevcut sistemde ne bir Delgado kadar forvet arkası, ne de savunmadan top alıp oyunu açan bir Kleberson…  Ciddi şekilde mevkisiz kalıyor. Oyun merkezinde olan bir oyuncunun mevkisiz kalışı ve üzerine sürekli baskı yemesi; sistemi iyice çalışmaz hale getirdi. Ama yine de takım bir çıkış yakalayacaksa da bu Fernandes’le olacaktır. Şu günlerde, 'onun yeteneklerinden nasıl ve nerede kullanılırsa maksimum verim alınır' sorusu sorulmalı. Sonucunda da Fernandes’in yolunu, oraya sürmeli…

Beşiktaş’ın mevcut santraforları Almeida ve Batuhan. Bu tip santraforların anlamlı olması için mutlaka etraflarında bir 'ikinci forvet' gerekiyor. Çünkü onlar savunma arasına, arkasına koşu atmayan; çalımla veya driplingle ekmeğini taştan çıkararak kaleye gitmeyen; daha az esnek ve ne yapacağı belli olan oyunculardır. Kendilerini değil, indireceği toplarla, stoperlerin dikkatini üzerine çekmeleriyle ‘yanındakini’ yüceltir; yine kendilerinin değil ama takımının gol ortalamasını yükseltirler. Beşiktaş ve ikinci forvet denince de ne olursa olsun akla tek adam gelir şu sıralar: Filip Holosko.

Fernandes’in öyle bir sistemde ikili orta sahada olamayacağına göre (üçlü orta sahadayken bile kaptırdığı toplar telafi edilemiyor) oynayabileceği en ideal pozisyon “sahte 7”dir. Sneijder’in Ajax ve Schuster zamanında Real Madrid’de olduğu gibi; kanatta ama içe de kat eden, serbestlik tanınmış bir rol… Böylelikle rakipler artık ona 2’li, 3’lü baskı uygulayamazlar; çünkü bu kez takım savunmasını sekteye uğratmış, orta alanı boş bırakmış olurlar. Ayrıca Fernandes’in topla oynama sevdasıyla kaptırdığı toplar daha az tehlikeli olur. Çünkü öyle bir pozisyonda ondan topu alan Meireles gibi takımını hızlıca atağa kaldıracak orta sahalar değil de; rakibin sağ bek oyuncuları olur en fazla.

8 maçı geride bıraktık. Fernandes’in merkezden topu alıp, takımının ufkunu açan bir oyun, bir pas uyguladığını gördünüz mü? Zaten duran toplar dışında tek asisti var; o da sol kanatta aldığı topla Almeida’nın kafasına kargoyla gönderdiği pas… Ben Fernandes’in öyle bir bölgede, bu kenar paslardan (orta değil) daha sık atabileceğini; ayrıca iç kat etme özelliğiyle cepheden daha rahat adam kaçırıp, daha rahat şut pozisyonları bulabileceğini düşünüyorum.

Ama yap-boz bununla da sınırlı olmuyor elbet. Beşiktaş’ın Fernandes’siz orta sahasında, topu çekinmeden verebileceğin bir ayağa ihtiyacı doğacaktır.  Bu durumda Hasan Türk ve Oğuzhan’dan birini, yine Necip ve Veli’den birinin seçileceği ikiliye dahil etmek şart oluyor. Zaten Necip – Veli orta sahası takımı geriye iten etkenlerden biri olmaya başladı.

Şuan benim tercihim Hasan Türk olurdu. Çünkü onun topsuz oyun zekası da, en az topla olan yetenekleri kadar üst düzeye yakın. Örneğin Fenerbahçe maçında aldığı süre içersinde herkes attığı müthiş şuta takıldı. Ama benim için, 3’e 2 yakalanan bir kontra pozisyonda arka direkte kademe alarak savuşturduğu atak daha önemli bir gelişmeydi…

Ben böyle bir sistemin; biraz kanat biraz da orta saha olan Olcay’ın oyununu da olumlu yönde etkileyeceğini düşünüyorum. Çünkü bulunacağı mevki de biraz kanat, biraz da orta saha olacak… Zaten 4-4-2 görünse de, 4-2-2-2’dir bu sistemin asıl adı. Hatırlanırsa Tigana da; Ricardinho ve Delgado’yu aynı anda kullanacağı bir sistem ararken kendini 4-2-2-2’de bulmuş ve o takımı şampiyonluk yarışına sokan süreci başlatmıştı.

Savunmaya gelecek olursak; Ersan hem kontenjandan, hem de agresif yapısıyla sisteme uyumundan dolayı adını yazdırdı. Zira böyle bir sistemin ön alanda nefes aldırmaması gerekiyor. Şuan kadroda ön alan presine en yakın stoper tipi de Ersan Adem Gülüm’dür. Fizik olarak epey toparladığını da hissediyorum açıkçası. Elbette 'Almeida yerine Batuhan' gibi kontenjan açıcı durumlarda Escude de tercih edilebilir.

Değil İbrahim Üzülmez, Zekeriya Alp’in bile arandığı sol bek bölgesinde; hoca asıl elde kalan seçimler için "vay halimize!" demiş olacak ki nihayet Emre Özkan tekrar A takıma alınmış. Emre de belki o bölge için yeterince atlet değil. Ancak pozisyon bilgisi, soğukkanlılığı ve agresif oyunuyla; dereyi geçene kadar (İsmail'in dönüşü) eldeki tüm seçeneklerden daha ideal şekilde o bölgeyi kotaracaktır.

Velhasılı kelam; öyle veya böyle bu takıma “şok” etkisi yaratacak bazı taktiksel hamlelerde bulunmak şart oldu. Zira ortada yürümeyen bir şey var. Yürümeyen bir şeyde ısrar, emre itaatsizlikte ısrardan daha fena bir şeydir.  Askerlik yapanlar bilir… “Ama komutanım…” “Yaz, emre itaatsizlikte ısrar!!”

Ayrıca her an malum ilan olup; Quaresma’nın da dönüşü söz konusu olabilir. Öyle bir durumda da; yine aynı sistem içersinde Quaresma’yı Holosko’nun yerine ikinci forvet oynatmaktan başka daha makul bir taktiksel çözüm yoktur bence. Aslında ideal bir futbol takımı Fernandes ve Quaresma’dan ancak birini kaldırabilir. Çünkü bu oyuncular belli bir süre sonra “jenerik kavgasına” girişebilirler, takım oyunu pek umurlarında olmaz. Bunu yaparken arada Manisa maçındaki gibi resital de yaşanır ama sonra gidip Bolu’ya da elenebilirsin…

Zaten söz konusu Manisa maçında Quaresma forvet bölgesindeydi, Fernandes de o harika golünü sol kanattan aldığı topla attı. Dönüp dolaşıp bizim 4-2-2-2’ye hoş geliyoruz... Bu sistemde bu oyuncular hem rakip kaleye yakın, hem de olası savunma zaaflarında, 'umursuzluğunda' kendi kalesinden uzakta olacaklar. Özetle “şimdi onlar düşünsün!” taktiğini buldum galiba. Samet Hoca gidip Mourinho’yla bir demlik çay atıp, arada 3-5 Beşiktaş maçını izletseydi ancak böyle bir öneri gelirdi sanıyorum. Ben kısa yoldan verdim, gidip çayımı da kendim demleyeyim; FEDA olsun…