Edu ile Büdü

Kaleciyi çalımlayarak atılan gol güzel, bunu yapabilen forvet özeldir benim için. Özgüven belirtisidir çünkü bu, aynı zamanda da estetiktir. Kendimce bu konuda Top 3’üm de vardır hatta: 1- Roberto Baggio’nun Juve’ye gol atarken, tek bir bilek hareketiyle kaleciyi hayata küstürdüğü an. 2- Anelka’nın Dida’yı çocukluğuna kadar götüren feyki. 3. Beşiktaş 3 – 1 PSG maçında, Marco Simone’nin Fevzi’yi neredeyse aut çizgisinde çalımlaması…

Filippo Inzaghi dışında, genelde teknik özellikleri üstün oyuncuların yapabileceği iştir bu hareket. Özellikle dar alandaysa, süratten ziyade biraz bilek esnekliği gerektirir… Edu ile tanışmam da, tam da böyle bir olay esnasında olmuştu. El Clasico, yine televizyonda izlenecek program ararken yaptığım kumanda pili israfının, her zamanki gibi yakalanan bir maç özetleriyle son bulması… Rakibini hatırlayamadım, ama güçlü bir takım karşısında oynadığını anımsıyorum Schalke’nin. Ve maçı da 5-2 gibi fantastik bir skorla kazanmışlardı…O maçtan hatırladığım tek net sahne ise, Edu’nun çok zor bir açıdan, ani bilek çevirmesiyle kaleciyi geçişi ve sıfırdan vurup, yakın direğe nişanlaması… Sonrasında pozisyon gol olmuştu gerçi, birisi boş kaleye tamamlamıştı. O maçta genel olarak çok etkiliydi Edu, zaten o andan itibaren radarıma da girdi diyebilirim... Teknik, süratli sayılabilecek, güçlü ve sıkı şutları olan bir oyuncuydu. Bu sebeple, özellikle kenar forvet kavramı adına mutlaka aklımda olan örneklerden biriydi. Tam adını unutacaktım ki, dün KAP’a yapılan bildirimle tekrar hatırladım…

İyi oyuncu ile iyi transfer kavramları birbirinden farklıdır. Her iyi oyuncunun transferi, “iyi transfer” anlamını taşımaz. Takım sistemine tam uyumu, aranan özelliklere sahipliği ve maliyeti gibi durumlar, bir transferin iyi ya da kötü oluşunu belgeler. Kısaca: oyuncu bir ihtiyaç kapatıyorsa iyi transferdir…

Örneğin Ailton, Beşiktaş formasının gördüğü en “leblebici” adamdır. Lakin ondan önce Lyon’a gidip, sistemce ciddi bir açık bırakan oyuncu Carew’di… Ve takımda Carew model tek oyuncu Veysel’di, Ailton’un ise giden oyuncuyla (Carew) hiçbir ortak özelliği yoktu nefes alması dışında… Oysa Carew takımdayken, onun üzerine 2. forvet olarak gelse çok daha farklı olurdu. Sonuç olarak, 3-5-2 gibi bir sistemin içersinde Youla ve İbrahim Akın’a bir yere kadar sabredebildi. Gitmeden önce Antalya’da oynadığı ve hat trick yaptığı Werder Bremen maçında halen leblebiciydi, ama takımın tam olarak ihtiyacı değildi… Çünkü Beşiktaş’ta toplar önüne atılmasından ziyade, kafasının üzerinden uçuşup duruyordu…

Almeida’nın hakları tamamen alındı, bu aynı zamanda “santraforda Almeida’da karar kılındı” anlamını taşıyor. Yani Beşiktaş’ın aradığı hücum oyuncusu bir santrafor değildi artık; Bebe’nin açığını kapatacak, topla akıcı olabilen ve gerektiği zaman kenar (uzak) forvet, gerektiği zaman da top taşıyan santrafor rolünü üstlenebilecek bir oyuncu gerekiyordu. Bu bağlamda Edu, bahsedilen özelliklerin hemen hemen tam karşılığını veren bir oyuncuydu. O nedenle kendisine, sırf bu sistem ve ihtiyaç uyumluluğundan dolayı bile “iyi transfer” diyebiliriz…

Önümüzdeki sezon Beşiktaş, birçok maçta savunmasını nispeten geriye atacak ve hücum oyuncularının “top taşıma” özelliğine, her zamankinden daha fazla gereksinim duyacak gibi görünüyor… Böyle durumlarda “santrafor Edu” oldukça işe yaracak ve önemli bir alternatif olacaktır. Çünkü kendisi fizikli bir oyuncu olmasına rağmen, boşluk affetmeyecek derecede dripling yeteneğine sahiptir. Şu videoda attığı bazı goller var… Özellikle 2:05’den itibaren görülecek gole dikkat. Şuana kadar Beşiktaş’ta, rakip stoperin üzerine üzerine yumulup, gayet akıcı bir feykle açı yaratıp, gol yapabilecek forvet görmedim. Ya da az gördüm, Amokachi falan… Ki oda, bunları direk gol bölgesine doğru yapmıyordu genelde.Her topu zorlayan, çok fazla bitirici olmasa bile, ceza alanında her zaman varlığını hissettiren oyuncular fazlasıyla can sıkıcıdır rakipler için. Edu da böyle bir oyuncudur aynı zamanda, bunun yanında Borges’in yazısında dikkat çekildiği üzere “stoper” olarak geldiği Almanya’da forvet olmuştur. Belki stoper olacak kadar defansif yetiye sahip değildir ama “kenar forvet” bölgesi için, hele de koşu devamlılığına sahip bir oyuncu olarak oldukça yeterli bir savunmacıdır diyebiliriz… Sürati, hava hakimiyeti ve top taşıma özelliğiyle; bu kez sürekli hücumu düşünen ve kapalı rakiplere karşı oynayan Beşiktaş 4-3-3’ünde, etkili bir kenar forvet olarak görebiliriz. Tıpkı Bebe gibi, “golcü” etiketine sahip olmasa da çift mevkili bir hücumdur kısacası. Yani, bir ihtiyacı kapatmıştır…

Hikayenin bir de Büdü’sü var tabii, o da maalesef genel olarak biz Beşiktaşlılar oluyoruz. Yani Büdü gibi, hoşnutsuz, mutsuz, peşin olumsuz bir karakter… Sadece internet ortamında değil, son dönemdeki “yıldız fetişizmi” ile, tribünde de, sokakta da, cafede de, her şekilde karşılaşabileceğimiz Beşiktaşlı profili bu oldu maalesef. Belki öyle güdümlendirildik, bilemiyorum. Ama şu bir gerçek ki; “yeter Demiören!”, “ne olacak bu borçlar?”, “burası Beşiktaş, aile şirketi değil!” sorgulamalarını yapan bir taraftar, aynı zamanda Edu gibi transferlere burun kıvıran taraftar olamaz. Ama oluyor işte…

Sonuç olarak, Şampiyonlar Ligi’ne bir sezon daha katılamayan, haliyle sadece yurtiçi gelirlerine bağımlı (Avrupa Ligi'nde şampiyon dahi olsan, Şampiyonlar Ligi gruplarına kalmış bir takım kadar para alamıyorsun) bir Beşiktaş’tan bahsediyoruz. O yüzden; son anda yapılmış olmasına rağmen, teknik olarak ihtiyacı karşılayan ve kalitesine göre uygun maliyetli bir transfer oldu. Ben derim ki, Büdü’yü bırakıp artık Edi olalım, biraz pozitif bakalım ve Edu’ya şans verelim. Hiçbir şey kaybetmeyiz… Ama negatifte kaybedeceğimiz kesin. Kaldı ki, adam gayet iyi futbolcu ve karakter olarak da kendini tribünlere çabuk sevdirecek bir yapıda gibi... Hayırlı olsun.