Almanya’ya Neden Kaybettik?

Hiddink’in bu maça özel stratejisi yanlış değildi bana göre, sürekli dile getirdiği “kontrollü atak” sözcüğünün, hayata geçişini izledik ilk yarının başlarında. Ortasaha süpürücüsü Aurelio dahil, defans 4’lüsü hücuma hiç katılmıyor, geriye kalan 5 oyuncunun hızlı çıkışlarıyla gol aranıyordu… Plan iyi de işliyor gibiydi, top Almanya’da daha fazla kalmasına rağmen; ilk iki gollük pozisyon bizdendi. Gökhan Gönül’ü sıradanlaştırmaktan başka bir sorun yoktu görünürde…

Ancak, en başta görünmese de; ilerleyen zamanda maçı tamamen Almanya egemenliğine bırakacak bir durum vardı ortada. Arkadaki 5’li ile, öndeki oyuncuların arasındaki mesafe… Defansı bu kadar gömülü tutmanın çok manası yoktu, yine savunma düzeni aynı hizada ve disiplinde olmakla birlikte daha önde tutulabilirdi. Çünkü derinde tutulan bir savunmanın anlamlı olması için, takım halinde gömülü oynamak gerekiyor, ama öyle bir şey yoktu… Savunmadaki oyuncular sıklıkla birebir kaldı, ilk gol de böyle geldi. Gomez sadece topu çekerek, Servet'i ekarte etmiş oldu, aslında çalım bile değildi...

Ve bu kopukluk yorgunluğu, milli takımı fiziksel olarak bitirdi yavaş yavaş, bununla beraber yenilen gol de tüm planları sildi… İkinci yarıda Arda’nın Mertesacker’den hava topu almaya çalıştığı bir görüntü var; Hiddink’in geriye düştükten sonra bir planı olmadığına, ya da olsa bile bunun hiç uygulanmadığına belge niteliğinde. 1.93 boy ortalamalı stoperler arasına orta yapıp durduk… Üstelik ileride çoğalma sıkıntısı varken. Zaten bir kez kalabalık göründük cezasahası içinde, orada da gol oldu. Sağbek ortaladı, solbek golü yaptı… İşin ilginç tarafı da, kaleciyi dışarıda bırakıp “bu maçta Türkiye’den kim gol atamaz?” bahisi açılsa, liste başı Hakan Balta olurdu herhalde. Aslında gayet zor bir toptu, ama çok iyi kondurdu ayak içini…

Ama skorun rahatlığı olmasa, oraya kadar gelen Müler kademede uyur muydu yine? O da var tabii… Zaten hemen akabinde yine Hakan Balta’nın arka direkte boş kaldığı ve Kazım’ın topu aktaramadığı pozisyondan sonra, sahadaki Almanya egemenliği tekrar başladı. Sanki 1-2 değil de, 2-1 yapmıştık skoru… Bağıra çağıra üçüncüyü buldular, sonrası malum. Rıdvan “eyvah eyvah” demekten sıkılıp, kulaklığı çıkarttı muhtemelen Hiddink’le alakalı off the record yorumlar yapmak için…

En başta dediğim gibi Hiddink’in planı bazı oyuncu tercihleri dışında hatalı sayılmazdı. Mesela en başta Hamit, Sabri’nin yerinde ortasaha olsa da; Gökhan Töre maç 0-0’ken, “kontrollü ataklar” sırasında sahada olmuş olsa durum farklı olabilirdi. Kişisel görüşüm, maçın seyri farklı olsa da sonuç aynı kalırdı aslında…Almanya ise bildiğini oynadı, yarın İspanya ile oynasalar yine aynı planla sahada olacaklar… Garantileyerek geldikleri ve 9’da 9 yapmaktan başka bir amaç gütmedikleri maçta da böyleler, Dünya Şampiyonu gelse yine böyle olacaklar, tabi sadece daha ciddiye alacaklar o kadar… Hani hep “Almanya’yla aramızdaki fark?” gibi tartışmalar döner ya, farkı buradan görebiliriz. Herhangi bir kulüp takımının sistem devamı değiller, tamamen milli takım olarak bir ekol oluşturmuş durumdalar. O yüzden çok saygı duyulası bir takım Almanya… Bana öyle geliyor ki, saha kenarına annelerini getirip “oğlum terleme sakın!” baskısını da yaptırsalar, bu takım Belçika’ya kaybetmez. Öyle alışmışlar çünkü…

Kendi seviyemizi ölçmek için de, şu kritik soruyu sorabiliriz: “Almanya’ya neden kaybettik?”… Buna maalesef somut bir cevap bulamıyoruz, işin vahim tarafı burada yatıyor... Çünkü direk yenildik, her şeyiyle. Bir gol yediğimizde, tüm disiplinden & planlardan koptuğumuz için, maçın her anında aynı ölçüde oynayacak güce sahip olmadığımız için, hücumda çabuk çoğalamadığımız, kaleye hızlı gidemediğimiz için, şut yemeden herhangi bir atağı kolay kolay savuşturamadığımız için, kısaca Almanya olamadığımız için yenildik.

Play-off’lara kalırız, o ayrı… Ama Hiddink buraya gelirken, beklentimiz Almanya kadar olmasa da; “Türkiye!” denince aklımıza düşecek bir oyun planı, ekol, ‘takım’ oluşturmasıydı. Ancak halen bir emare göremiyoruz… Bir 11 açıklanıyor, sahada nasıl şekil alacaklarını ancak maç başlayınca görebiliyoruz vesaire... Eğer bu karmaşıklık, düzensizlik, Kazakistan maçını bile 97’de alacak kadarki bilinmezlik bir ekol sayılıyorsa, o zaman başarmışız demektir tabi. Yahu Copa America'da izlediğim Costa Rica bile, hemen fark edilecek bir oyun tarzına sahipti; üstelik çoluk çocukla. "Almanya'ya 3 atmamız lazım" demiyorum, ama ortada bir Türkiye sistemi olsun, yine 3 yenilsin... Aksi halde, madem yine doğaçlama futbol oynayacaksak, Tuncay'dan falan vazgeçmemek lazım... Sonuç olarak işi doğaçlamaya bırakıyoruz çünkü, en baştan ona göre isimlerle çıkalım bari, hiç kasmadan....