Beşiktaş Seddi

Geçen yıl bu vakitler, savunmasını orta sahaya kadar kurmuş ve modern futbol sanatları sunmaya çalışan bir Beşiktaş izliyorduk. Aslında, zincirleme sakatlıklara kadar güzel skorlar da alınmıyor değildi… Lakin kötü skorlarda da, bu sistemin savunucusu olarak çok kötümser bakmıyordum olaylara; geleceği bu oyun tarzıyla daha parlak görüyordum. Daha doğrusu, Beşiktaş’ın güzel olan ama çok fazla tercih edilmeyen bir sistemi işletiyor olması hoşuma gidiyordu…

Bu dönem ise tam tersi bir oyun oynanıyor. Üstelik hemen hemen aynı oyuncularla… Aslında çok sevdiğim bir sistem değildir bu. Çünkü becerilemediği zaman büyük karın ağrısı yaratıyor, kontrollü oyun ‘teslimiyetçiliğe’ dönüşebiliyordu. Beşiktaş, bunu ilk kez Kiev maçında denedi; iş teslimiyetçilik gibi gözüktü. Ama Mersin maçından bu yana, fazlasıyla kabul edilebilir, hatta göze hoş gelen bir futbol oluştu sahada. Arada Kiev gibi klas bir galibiyet de alındı, şimdi de Trabzon…

Evet, “göze hoş gelen” terimini sıfır promil alkolle kullandım.Çünkü bazen, takım öyle oyun oynar ki taktik disiplini insana haz vermeye başlar… Top rakiptedir, ancak kalende zor pozisyon göreceğini bilirsin. Hatta kapılan bir topla rakip kaleye kadar gidebileceğini de… Dün akşam mahkum oynuyormuş gibi gözüken Beşiktaş’ın, Trabzon’dan 4 kat daha fazla kaleyi bulan şutu var. Yenilen net pozisyonlar ise, Beşiktaş’ın ceza sahası önüne insan örgüsünü kurduğu anlarda değil; ani ataklara geldi. Alanzinho’nun fırsatı, Fernandes’in takım karşı sahaya yerleşmişken kaptırdığı topla başladı mesela. Burak’ın pozisyonda da, savunma ofsayt çizgisinde ilk kez uykuda yakandı. Sayılmayan gol zaten duran top…

Bununla beraber Beşiktaş’ın hücumda etkin görünmesinin iki ana sebebi var. En önemlisi şu; takım derinde ve kalesine yakın savunmasına rağmen, kaptığı topları telaşla uzaklaştırmıyor. Sivok hariç tabi… Geriye kalan oyuncular, mutlaka belli bir mesafeyi topla kat ediyor. Beşiktaş’ın bu kadar fazla karşı atak yakalamasının ana nedeni budur. Özellikle bekler, Hilbert ve İsmail bu konuda mükemmeller. Hilbert, işi iyi sonlandırmada da mükemmele yakın. Ama İsmail’de o konuda halen eksikler var. Topu kaptığında, boş alana harika sürüyor ama ne yapacağına karar verene kadar, başkası onun yerine atağın kaderini çiziyor. Ya topu kaptırıyor, ya da faul alıyor. Eğer bu topları da olumlu kullanmaya başlarsa, Coentrao kıvamında bek olacak zaten…Diğer önemli husus Quaresma’daki değişim. Onu Karabük deplasmanından bu yana ilk kez bu kadar “direk kaleye eğilimli” gördüm… Almeida’yla, Alvarez vari yaptığı 2’ye 1’i görünce, maç öncesi yazısını sonlandırışım aklıma geldi; sesimizi duymuş gibiydi… Muhtemelen, Salı akşamı maçı seyreden Carlos Hoca’dan da aynı telkinler gelmiş. Klasik, kanatta çırpınan, bir beki 3 kere geçen Quaresma yoktu; çok tehlikeli bir ‘ikinci forvet’ vardı sahada… Hele de bahsi geçen atakta topu bir çekişi vardı ki; Serkan’ı Samsun’a, Glowacki’yi Rize’ye elçi olarak gönderdi.

Elbette onu, o bölgeye iten diğer etken Simao’nun olmaması… Bir diğer kanatta denge unsuru bir adam olunca, Quaresma kaleye daha yakın oynar ve etkili olur. Ama sadece bununla sınırlı değildi nedeni, yani saçı 2’ye vurup, pazubandı da çıkarınca futbolculuğunu hatırladı adam. Maça 3 dakika kala oyundan çıkarılışına tripleriyle, yeniden çiftlik sahibi olduğunu hatırladı maalesef… Biz ne hayaller kuruyormuşuz zamanında yahu? ‘İkinci yarıya Quaresma başlamamalıydı’ gibi şeyler… Öyle olsa, direk beylik tabancasını çıkarıp vuracak herhalde Carlos'u.

Pektemek, yine kokusunu aldı ve dolaylı yoldan maçı kazandıran golü getirdi. Zaten, yapılan değişiklikler sonrası maçın geleceğine emin gibiydim. Trabzon da oldukça yorgundu çünkü doğal olarak. Nitekim, Beşiktaş da yaşadı aynı şeyleri; o tecrübeye acıyla sahibiz. Dileğim, Orduspor maçıyla bir yenisinin eklenmemesi...

Velhasıl, Beşiktaş bu düzenle büyük maçlarda sıkı performanslar ortaya koymaya devam eder. Hatta adı Beşiktaş Seddi’ne çıkabilir bu sistemin… İlk 4’e kalındığı takdirde, her maç böyle taktik savaşlarıyla geçeceğinden Beşiktaş için önemli bir avantaj olacak. Ama arada Gençlerbirliği ayarındaki takımlara kaybı sürpriz olmaz. Çünkü tamamen konsantrasyon işidir bu formasyon... Karşındaki forma büyük değilse, gaflette bulunursun. O zaman o sed yıkılır, su almaya başlar; Hurşut gelir, maçın adamı olur... O nedenle, bazen bu savunmanın önde de basabildiğini hatırlamak gerek. Galatasaray maçında dönem dönem yapıldığı gibi… Necip ve Veli döndüğünde, ufak dokunuşlarla bu takım ‘baskı kuran taraf’ da olabilir rahatlıkla. Ki olmalıdır da... Bazen kaleden uzakta savunmak, takımı dinlendirmekle birlikte büyüklük hissi verir. B Planı hazırda olan takım güzeldir...