Altı Golde Mustafa Pektemek

Kendimi bildim bileli (bu süreç 90’lı yılların başında başlar) her daim bir ‘yabancı golcü’ arzusuyla yanıp tutuşmuştur Beşiktaşlı. Bunun en büyük nedeni, ağza bal çalıp Premier Lig’e arazi olan Ferdinand olabilir… Onu sadece gazete kupürlerinden hatırlıyorum, bir derbide gol sözü verip tutan ilk forvet olabilir kendisi… Benim asıl ilk göz ağrım Nartallo’dur, ilk kez bir transfer heyecanını onunla yaşamıştır benim kuşak… Arjantin’den forvet gelmişti Beşiktaş’a, ötesi var mıydı? Sırf yürürken bile dalgalanan uzun kıvırcık saçlarıyla, “ne topçu bea!” hissini uyandırmıştı peşinen. Öyle ki, mahallede 2’ye 2 maç yaptığımız ağabeyler onu paylaşamamış; biri Osvaldo olmuştu, diğeri Nartallo… O derece bir açlık vardı…Ama geçmişe ve aynı zamanda sahada olup bitene bakınca; Beşiktaş’ı genellikle yerli forvetlerin sürüklediğini görüyoruz… Öyle ki; çıkarılan hepi-topu 3 kral da yerliydi: Güven Önüt, Feyyaz Uçar, İlhan Mansız… Aykut Kocaman ve Hakan Şükür’ün çılgın sezonlarına denk gelmeseler, bu listeye Ertuğrul ve Oktay da eklenebilirdi aslında. Sözün özü; Bobo dışında Beşiktaş’ı istikrarlı bir şekilde taşıyan yabancı bir golcü çok aranmasına rağmen, bulunamadı hiçbir zaman. Bulunan da ya ağır sakatlandı, ya da arıza çıktı işte…

Bu sezon da aynı gelenek süreceğe benzer. Mustafa Pektemek, “oynasın mı?” , “oynamalı mı?”, “yok ya, kesin oynasın!” falan derken, arada derede bulduğu forma fırsatlarıyla 5 gole ulaştı bile ligde… Avrupa’da da tek gole imza atsa da, hem güzellik hem de manası açısından; 4 normal gole değerdi en az… Sloganı belli: “Pektemek, gol demek!”. Ancak onun asıl güzelliği, her bir golünün ayrı tarzda ve yetenekte atılmış olmasıdır aslında…

Mustafa Pektemek, “Chicharito” Demek

İspanyolcada istediği kadar “küçük bezelye” yazsın kelime karşılığı olarak… Benim için Chicharito’nun anlamı, tilki golcülüktür. Pektemek en çok bu tarz bir forvettir aslında. Savunmadan daha önce düşünür, daha çabuk hareket eder, daha hızlı karar verir genellikle. Mersin’de attığı gol, çabuk kararın verdiği bir artıydı. Kalabalık savunma içersinde Hilbert’in topu çıkarabileceği en uygun yere koşu yaptı, tek vuruşla köşeyi buldu. Gençlerbirliği karşısında attığı golünde ise “önsezi” esintileri vardı. Aurelio’nun gol girişiminde, topun önünde kalabileceğini hissederek; ısrarla ofsayt çizgisine dikkat edip, tetikte durdu ve gerçekten de top önüne düştü, sonra da kaleye… İBBSpor’a attığı golde ise; korner kullanılıyorken, “markaj altındayım” süsünü verdi. Oysa top havada süzülürken, bir hamleyle hemen kendisini tutan savunmacının önüne geçecek, topun ona çarpması yetecekti…

Chicharito’ya bir başka benzer yönü ise; kalıplı bir oyuncu olmamasına rağmen, sırtı dönük oyunu çok iyi yapıyor oluşudur. Aslında bu da, tıpkı gol pozisyonlarında olduğu gibi “çabuk düşünmek ve uygulamak” özelliğinin bir getirisi… Böyle oyuncular, fiziki açığını zekasıyla kapatırlar.

Mustafa Pektemek, “Suarez” Demek

Suarez, Uruguay Milli Takımı’nda farklı bir rol almış, 4-3-3’ün “top taşıyıcı kenar forveti” görevini üstlenmişti Dünya Kupası’nda… Carvalhal de Pektemek’i sık sık bu şekilde görevlendiriyor. Çok fazla çizgiye atılmadıkça, faydalı da olabileceği bir yerdir aslında. Çünkü o da tıpkı Suarez gibi golcülüğü kadar; dripling, birebirde adam eksiltmek gibi teknik mevzularda da öne çıkan bir oyuncudur… Top taşıyan, kaleye yaklaştığında bitirme ihtimali yüksek olan forvet, en yalın anlatımla ‘tehlikelidir’. Manisa maçında attığı gol, tam olarak böyle bir şeydi… Ama asılında, Pektemek’in bu özelliğiyle çok daha önceden tanışmıştı Beşiktaş. İnönü’de 2-2’ye gelen maçta; sağdan topla dalmış, sanki ortaya çevirecekmiş gibi dururken nefis bir gol vuruşuyla Rüştü’yü fena avlamıştı Gençlerbirliği formasıyla…

Gücünü kazandığında, bu özelliklerinden daha fazla faydalanacaktır. Mesela topu alıp içeri kat ettiğinde, sıkı bir şut çıkabilecek kadar kuvvetlenirse, gol istatistiği oldukça yükselir... Şuan en belirgin eksiği de budur zaten. Fiziken güçlendiğinde, zincirleme olarak birçok gediği kapanacaktır Mustafa'nın. Mesela plasede olduğu kadar, sert şurtlarda da etkili olmaya başlayacak; ikili mücadele sonrası topu aldığında, doğru karar alacak olan beyni 'ayağına daha fazla hükmedecektir'...

Mustafa Pektemek, “Şifo” Demek

Kendim araştırmadım ama ekşisözlükteki bir konuda görmüştüm; 1.69’luk boyuyla Şifo Mehmet, Hakan Şükür’den sonra 1. ligde en fazla “kafa golü” atan oyuncuymuş… Şöyle hafızamı canlandırıyorum da, neredeyse 2 golünden birini kafasıyla atıyordu gerçekten. Hava hakimiyetiyle, kafa hakimiyeti ayrı konulardır. Şifo, hava hâkimiyetine sahip değildi ama kafasıyla buluşan bir top, mutlaka onun istediği hedefe giderdi… Pektemek’in şimdiden 2 kafa golü var, çok uzun sayılmayacak boyuna rağmen. Üstelik biri, sırf duran toplardaki başarısıyla ün salmış Stoke City’e karşıydı…

Ancak, benim asıl Şifo benzetmem daha farklı bir konuda. Hani insan bazen kendisini futbolcu yapar ya hayallerinde… Öyle bir gol dakikası olur ki, maçı sen alırsın… Şifo, bunu gerçek hayatta yaşamış bir insandır. Hep lazım olan zamanda vardı, sanıyorum ki Pektemek de öyle olacak… Bojan Krkic gibi, 3-0’ı 5-0 yapan değil de, kilit gollerin adamı olacak sanki…

“Bahsi geçen, örnekte verilen oyuncuların hepsini Mustafa Pektemek kapsar!” gibi fanteziler içersinde değilim elbette. Fazlaca mübalağa tekniği kullanılmıştır... Zaten öyle olsa, Barcelona David Villa’nın sakatlığına çok fazla üzülmez; çareyi onunla bulurdu… Ancak, biraz Chicharito, biraz Suarez, biraz da Şifo’dur Pektemek benim için. Ve bu birazların ötesine geçecek potansiyele de sahipdir. Kısacası; Pektemek “umut” demektir aslında. Henüz bunun "az" farkında olsak da...