Almeida, Edu’nun Sol Köşesi, 13. Adam

Hilbert’ten sonra Sivok’un sakatlığı, “pozisyon bilgisiyle” öne çıkan savunmacı sayısı sıfıra inmişti Beşiktaş’ta. Hatta bu konuda en öne çıkan oyuncu İsmail’di, öyle garip bir hal vardı… Bugün iki kere çok kritik ters kademe aldı. İlginçtir, kağıt üzerinde ‘hücumcu bek’ ama uzun zamandır savunma katkıları, ofansif katkılarının önüne geçmiş durumda… Egemen ise cengaverliği ve müthiş önsezileriyle söz sahibi olan bir stoperdir, bugün her zamankinden daha fazla ihtiyaç oldu bu özeliklerine… Ve yanında onu tamamlayan birileri yoktu. Normalde ‘taktik savunma yapan stoper – cengaver stoper’ ikilisi ideal olandır; Sivok – Egemen tandeminin güzelliği buydu…Bursaspor da, şampiyon olduğu seneden itibaren “fast-break vari” hücum aksiyonlarıyla bilinen bir takım. Haliyle Beşiktaş, Dinamo Kiev deplasmanından bu yana; ilk kez bu kadar gol tehlikesini bir arada gördü. Üstelik Ernst erkenden sarı kartını cebine koymuş, Fernandes ise uzun zaman sonra “vasat performans” seçeneğini kullanır haldeydi. Bu kadar tersliğin arasında, Beşiktaş kazanmayı başardı. “Kötüyken kazanmak” pek Beşiktaş âdeti değildi oysa…

Bu galibiyette ilk faktör, Carvalhal’in bozulan Simao ezberiydi. Savunma zaten pek güvenli değilken, Simao’yla başlanmış bir takımın topsuz oyunu iyice dengesizleşe bilirdi. Neyse ki 11’de Necip’in adı da yazılıydı ve pres gücü bir nebze artmış oldu. Zaten ilk gol öncesi, Necip resmen 8 ayakla birden rakibine bastı, o top oradan çıkmadı ve mükemmel bir asiste dönüştü…

Diğer faktörler ise, sahaya adım atan tüm forvetlerin net skor katkısı sağlamasıydı. Almeida attığı ve yine başka bir arka direk koşuşuyla kazandırdığı gol dışında, Egemen’le girdiği “kafa verkaçında” olduğu gibi faydalı işler yaptı. Şahsım adıma, bir forveti ya da her hangi bir oyuncuyu; kaçırdığı goller üzerinden hedef almam. Almeida’daki asıl rahatsız edici şeyler; vurdumduymazlık, arzusuzluk, “yenmesek de olur ya…” gibi durumlardı. Bugün direkle kaleci arasına uçar vaziyette ve sakatlanma pahasına giderek, bu tabusunu yıktı diyebiliriz.

Edu, yine sihirli köşesinden “Pancu’msu” bir gol attı… İşin Pancu kısmı, tam ihtiyaç olan dakikada gelen “cevap golü” niteliği taşımasıydı. Sol çapraz; şutu için en ideal bölge sanırım, oradan kötü giden şutu yok neredeyse. Üst & dış vuruşlarında oldukça başarılı… Klasik futbolun temel doğrularını yaparak, yine elinden geldiğince ve pili bitine kadar katkı sağladı.Bugün '13. adam' Mustafa Pektemek, yine fişi çekti; yine kriz halindeki takımına stres tasarrufu sağladı… Golü yine klasik “sakinliğin” getirisi, ancak asıl güzel tarafı ondan öncesiydi. Atağı en baştan yönetti, topa kendisi gibi hamle yapan Fernandes’e “bi’ dur” işaretini yaptıktan sonra, onun boş pozisyonda topla buluşmasını sağladı. Ve sonrasında her doğuştan golcü gibi, tekrar ceza sahası içersine koşarak (üstelik tehlikeli giden ortanın tekrar oyuna dönme ihtimali zayıfken) “bir ekmek çıkarır mıyım?” dedi ve çıkardı.

Bugün, özellikle ikinci yarıda "TFF Beşiktaş'ın oyuncu değiştirme hakkını 1'e mi düşürdü?" diye düşündüm sıklıkla. Yine hamleler biraz geç ve aslında tam olarak doğru gelmedi. Orta saha top tutamazken, Simao yerine Alves hamlesi daha doğru olurdu sanki... 3. golün asisti kendisinden gelmesine rağmen, çok kritik top kayıpları yaptı Simao yine. Hani 5 dakika içinde, maçın kötülerinden olmayı başardı. Rüştü de, “çizgi tuttum hocam…” diyip, sonrasında topu hafiften içeri sokarak bir ilke imza attı. 30 senedir önünde durduğun kale çizgisini bir zahmet ezberle be abi… Kupa maçında sıcak tutma babında Rüştü tercihi tamam da, bugün Cenk’in yokluğunu pek anlayamadım. İlk 11’de tek anlayamadığım nokta oydu. Velhasıl, galibiyet güzel… Hilbert, Sivok, yetmiyormuş gibi bir de Egemen’siz bir Anlatya deplasmanı… Sanırım, yine oraya-buraya giden bir maç izleyeceğiz; sonunda yine “galibiyet güzel” dedirtmesi dileğiyle. Oyundan çıktıktan sonra, bileğinin şişlikten baldır hizasına geldiği görülen Necip iyileşse bari…