Burası Kapalı

101. yılda kapalı tribününün yerini localar ve pahalı koltuklar almış; klasik atmosferden uzaklaşılmış, sanki başka bir Beşiktaş yaşıyor gibi olmuştuk. Ta ki, bir Ankaragücü maçında başlıkta yazılan tezahüratın duyulmasına kadar, "burası kapalı, herkes ayağa!"... Manası derindi: “Kombineye 1 milyar vermiş olabilirsin (alt tribünün fiyatı buydu sanırım), hatta daha önce burada maç izlememiş de olabilirsin… Ama buradaysan, kapalı tribün taraftarı gibi davranacaksın!” Çok büyük etki yapmıştı bu durum, hatta sahaya da yansımış; Sinan Kaloğlu’nun ender gelişen gollerinden birine tanıklık etmiştik…Sonrasında, başka konularda da kullanılabilecek bir mottoya dönüştü o slogan. Ama bu akşam gerçek anlamını bir kez daha hatırladık. Üçlüden sonra “hiç bir şeyle değişilmez!” diye söze giren Beşiktaşlı kadınlardan, “şimdi sıkılıp susacaklar” diye beklerken; 85’deki gün doğdu’ya, hatta “90+ Beşiktaş stresi” yaşanırken bile çığlık yerine “ıslık, yuhalama” tepkilerine varıncaya kadar net bir kapalı performansı dinledik… Hiçbir şey atlanmadı, bütün tezahüratlar biliniyordu. Sadece tiz farkı vardı, ona da yapılacak bir şey yok zaten…

Ancak, futbolcunun sadece güzel hareketine tepki vardı, kimse ıslıklanmayacaktı; o farkları çok güzeldi... Açıkçası ben, küfürsüzlük farkı olmasını da beklerdim. Zira ilk yarıda biraz abartıldı; “sene sonuna kadar seyircisiz olsun da, hep biz gelelim” gibisinden hain planlar da sezmedim değil. Sahi, bizim “futbolu güzelleştirelim ordinaryüsleri” küfür için verilmiş “seyircisiz” maç cezasında küfür olunca, ne gibi bir tepki gösterdiler merak ettim… Bu kural çıkarken hoşnut olmadım pek, hem bu tiz farkından hem de ayrımcılıktan. Çünkü benim için insan da, futbol seyircisi de birdir. Kadın futbolsever de bazen küfreder, futbolu da ofsaydı da bilir…

Ama bu tabunun yıkılması adına iyi oldu. Kadınlara peşinen “sen futboldan çakmazsın” gibi gereksiz bir baskı vardı. Keza, şu ofsayt ve kadınlar meselesine de takığımdır… Sonuçta bizim için de edinilmiş bir statü değil, futbola ilgisiz adam da ofsayt nedir bilmez. Cinsiyetin değil, ilgi ve ilgisizliğin getirdiği bir durum bu… Yani gidip, tenisten zerre çakmadan, tenisi gayet iyi bilen bir kadınla maç izlesen, rezil olduğunla kalırsın. Tabi bu gibi peşin algılar biz erkekler içinde geçerli. Yemek yapmayı severim desen, “karı mısın?” derler genelde. Madem yemek olayı bu kadar itici bir iş; yeme de o zaman arkadaş, git damardan serumla beslen.

Evet, dünkü maçın ilgi noktası tribünlerdi; yazının da odağı bu konuyla alakalı oldu. Sahada bireysel anlamda merak uyandıran biri olmasa da, “takımsal bazda” ilginç varyeteler görülebilirdi. Ama 2. dakikada gelen, Holosko’nun 2007 model dalışı ve saçmalamalara rağmen, ceza sahasının karabalıklığının getirdiği gol, ilk yarıda izleyeceğimiz tek kayda değer pozisyon olacaktı… Kayseri maçından bu yana, ilk kez hatlarını bu kadar koparmış bir Beşiktaş vardı sahada. Muhtemelen ciddiyetsizlikten ileri geliyordu…Fernandes hep şunu düşündürmüştür bana; “kornerden ve cephedeki serbest vuruşlardan istediği yere topu akula şekilde gönderen adam, nasıl olurda direkt frikiklerde başarısız olur?” Bugün klasik Del Piero frikiği attı, hani sağ ayaklılar için zor sayılacak açıdan nefis bir kesme… Ve maçın fişi, tabi ki çekilmedi. “This is İnönü!” gerçeği; düdük çalmadan maç bitmez… Son dakikadaki top içeri girse, hem sırtına bunca maç temposu binmiş adamlar 30 dakika daha oynayacak, hem de tribündeki kadınlar ve çocuklar gribal enfeksiyonla daha da bir omuz omuza olacaklardı…

Gördük ki, maça ideale yakın kadroyla çıkılması da pek risksiz bir iş değilmiş. Sanıyorum ki araştırmacı tarafıyla da bilinen Carlos, “Del Bosque gibi adam neden kovulmuş ki buradan?” diye ufak bir gezintiye çıkmış, çarpıcı sonuçla karşılaşmış… Gerçi, maç sonunda: “Sırf genç diye birine forma vermem, şeker dağıtmam! Hak eden oynar…” Gibisinden sözler etmiş. Haklılık payı yok değil. Ama kabul etmek gerekir ki, genç oyunculara azim aşılamak için bazen bu maçlarda şeker dağıtmak gerekebiliyor. Sonuçta al Atınç’ı, Muhammed’i, koy Braga maçına demiyoruz. Böyle maçlarda oynamayınca, hazır da olamazlar nihayetinde…

Yedeklerden kısa kısa: Sidnei’in hantallık durumu rahatsızlık verecek şekilde kötü… Kendi kontrol ettiği topu bile rakip alıyor. Holosko her zaman topu aldığında adamın içinden geçmeye çalışan bir adamdı. Ama bu onun ufak bir eksisi gibi kalıyordu artılarının yanında. En büyük artısı da maça olan odağı ve hırsıydı, bu duygularını aldırmış… Formasına asılan Erdinç’le birlikte ceza sahasına girip asist yapan Holosko, maalesef ortalıkta yok ve dönmeyecek gibi. Alves, internet icat olmadan bu topraklara gelseydi “ne topçu almışız be!” dedirtebilirdi. Del Solar falan, öyleydi mesela… Kendisinden bağımsız yaşananlar gözümüzün önünde cereyan ederken, onun futbolculuğuna odaklanamadık. Ama bu çocuğun topla ilişkisi çok iyi ve en önemlisi bir sonraki hamleyi, daha topla buluşmadan düşünen bir orta saha modeli gibi… Skoru koruma adına, “alsın topu takımında tutsun” babında oyuna atılacak ilk isim olabilir ileride… Üç numara saçla da daha bir topçuya benzemiş, kesinlikle çok daha sık süre almalı.