Samet Aybaba

Özkaynağa dönüş, son transferini yapan oyuncular yerine potansiyel gençlere yönelme, bir oyuncuyu alırken bir dahaki satıştan kar olasılığını hesap etme gibi durumlar; akıl ile yönetilen ve gider-gelir açığı gittikçe büyüyen kulüplerin zaten ana stratejisi olmalıdır. Gönül isterdi ki; teknik direktörün değil, kulübün seçimi bu yol olsun ve bu yolda gelecek teknik direktör; düşük bütçeli ve genç bir takıma hem modern bir sistem aşılasın, hem de o sistem içersinde oyuncuları geliştirsin. Jurgen Klopp, Rangnick ve hatta Sinisa Mihajlovic gibi…

 

Ama öyle isimler de, UEFA’dan gelen cezayla ekonomik batıklığı iyice etiketlenen Beşiktaş’ı pek tercih etmiyorlar. Mesela Rangnick, öyle bir macera yerine kendi ülkesinde Hertha Berlin’i tekrar hayata geçirmeyi yeğliyor.

Bu durumda Beşiktaş’ın önünde iki seçenek kalıyordu. Ya Rangnick yolunda gitmesi muhtemel, futbol zekasına ve heyecanına sahip; belki de yeni futbolu bıraktığı için henüz hocalık anlamında kariyeri olmayan bir isimle “riske girmek”. (Açıkçası beni böyle bir isim daha heyecanlandırırdı.) Ya da  ismi çok daha kulağa aşina olan yerli bir hocayla anlaşıp; biraz daha kolaya kaçmak... Sanırım Altınsay’ın “devam etmeme” kararı da, stratejinin ikinci seçeneğe doğru kaymış olmasıyla ortaya çıktı.

Gün geçtikçe, duyduğumuz kadarıyla seçenekler Denizli ve Aybaba arasında daraldı. Şahsım adıma, Beşiktaş’ın planlamasına çok daha uygun olabilecek bir Mehmet Özdilek vardı göz önünde. Düşük bütçeli bir takıma “futbol” oynatabileceğini kanıtlamıştı. Eline Emrah gibi yetenekli bir genç düşünce, parlatabileceğini de…

Açıkçası Denizli ismine karşıydım. Çünkü Mustafa Denizli ile değişecek pek bir şey olmazdı. Kendisi iddialı bir hocadır. Büyük oranda kadro tasfiyesine, gençleştirmeye karşı çıkabilirdi. Bu durumda Beşiktaş, ekonomik olarak yükünü hiç hafifletmeden yeni bir sezona giriş yapacaktı. Başarı gelirse sorun yok, ancak yine hedef dışı kalınırsa; şişkin ve maaş anlamında pahalı bir kadro kalacaktı yine elde. Beşiktaş’a sağlı sollu ihtarlar, cezalar gelemeye devam edecekti. Beşiktaş ekomonik durumunu düzeltene kadar "ya olursa?" prensibiyle, iddialı bir kadroyla yola devam etme lüksü kalmadı.

Samet Aybaba ile başarı gelmezse dahi, geride bırakacağı şey "bolca profesyonel sözleşme imzalatılmış gençler" olur en fazla. Belki içlerinde kalitesinin farkında olacağımız birileri çıkar. Bursaspor’un Volkan Şen’i fark edip, bir sonraki şampiyonlukta kilit rol vermesi gibi… Gençlerbirliği’nin bugünlerde kolayca 5 milyon Euro’ya çevirebileceği Soner Aydoğdu'yu görmesi gibi…

Ama hoca da “zirveye oynayan bir takım!” vurgusu yerine, bunları söylemeli. Beşiktaş’ın şuanda popülizmden ziyade, gerçekçiliğe ihtiyacı var. “Beşiktaş geçmişte olduğu kadar sükseli oyunculara sahip olmayacak. Mütevazı, genç ama arzulu bir takım yaratacağız. İlk amacımız kendi değerimizi kendimizin yetiştireceği, Beşiktaş’ın düştüğü ekonomik sıkıntıya ters düşmeyecek bir stratejidir. Bu yolda, maç maç düşünüp Beşiktaş’ı mümkün olduğunda zirvede tutmaya çalışacağız.” demek çok zor olmamalı.

Velhasıl, nihayet belli olan teknik direktör ismi beni çok heyecanlandırmadı. Ama durumu bildiğimden, yönetimi çok da eleştiremiyorum. Samet Hoca’yla geçilecek bir yılın en fazla “kayıp” olacağını, en azından “kayıp ve batık” bir yıl olmayacağını hissediyorum. Şuana kadar Trabzon dışında kendisiyle kimse 1 yıldan fazla çalışmamış. Güvendikten sonra, kadroya rahatlıkla 16 yaşında adamı koyabilecek bir hocanın daha  ilk yılında başarı olarak da insanları tatmin etmesi, biraz zor bir durum. Geçmişinde her hangi bir damga vuramamazlık, bu sebeple olabilir. Ama o 1 yılda, üzerinde durduğu takımın oyuncu ve sistem bazında; "2-3 yıl sonra nereye gelebileceği" az çok belli olur. O zaman tekrar üzerine konuşuruz. Şahsen, önümüzdeki sezonun Beşiktaş’ını merak ediyorum diyebilirim. Hayırlısı olsun.

Konuyla alakalı; Hayatım Futbol'daki yazım: Tadilat Nedeniyle Üç Yıl Kapalıyız

Noat Samisa'dan: Aybaba Seçimi Üzerine