Büyük Muhammed

Bundan 6 yıl evvel; 11 yaşında, 1.10 santim dolaylarında esmerimsi bir bücür çıkıyordu ortaya. Kendi yaşından büyük kategoride oynamasına rağmen çok farklı gözükmesi, onu ana haber konusu yapıyordu. Ekranlarda; dizine kadar gelen koca meşin topu, o küçücük ayaklarıyla gayet rahatlıkla sektiriyor hatta “sektirirken ayağını topun etrafında çevirme” gibi eksantrik hareketleri de çok kolay bir şeymiş gibi gösteriyordu. Oysa o yaşları günde 15 saat boyunca sokakta topla geçirmiş bizler, yaptığı şeylerin o kadar basit olmadığını biliyorduk. Ama o bilmiyor gibiydi... Onun için meşini "balonmuş gibi" rahatlıkla hükmetmek basitti, top tekniği "edinilmiş statüsüydü" belliydi ki...

Bu topraklarda “top cambazlığı” az rastlanır bir şey değildir. Futbol topunu vücudunun bir uzvuymuş gibi hükmeden birçok oyuncu gelmiş geçmiştir, kariyeri amatör kulüplerde sonlanan… Ancak Muhammed adındaki o çocuğu asıl farklı kılan şey; daha o yaşlarda sahip olduğu “oyun zekâsı”ydı. Diyagonal paslar, araya oynamalar ve bunları yaparken harika zamanlamalar… 11 yaşındaki bir çocuk için oldukça sıra dışı işlerdi. O küçük bedene, Zidane ruhu uğramış gibiydi sanki...

O Muhammed büyüyor, büyüdükçe Beşiktaş için “her yeni bir yılın en iyi yerli transferi” olabilecek potansiyele ulaşıyor gittikçe. Hem harika bir oyun zekasına, hem de o zekanın çimler üzerinde resmedilmesini sağlayacak bir tekniğe sahiptir Muhammed… Şu sıralar “Messi vari” ortak adıyla yayınlanan, çift kale maçta attığı bir gol dönüyor mesela. Orada yapılan aşırtma vuruş; asıl odak noktası oluyor elbette. Gerçekten de Messi vari bir vuruş, zira onun özellikle geçen sene attığı iki golden biri böyleydi neredeyse. Ancak, benim o golde de vuruştan daha da önce dikkatimi çeken şey; yine Muhammed’in müthiş oyun zekasıydı…

Dikkat edilirse Muhammed topu almadan önce, henüz daha Sezer’e ulaşmamışken bir pozisyon sonrasını düşünerek, Sezer’in indirebileceği yeri tahmin edip hemen geriye bir iki adım atıyor ve gerçekten de olaylar planladığı gibi işliyor. İşte bu yüzden Muhammed’in yaş ve fizik bakımından “hazır değil” gibi gözükse de, artık zamanı gelmiştir. Çünkü artık futbol fizikten öte bir zeka oyunu, topa hükmedebilme yarışıdır. Bilhassa İspanya’nın bizlere öğütlediği şey budur. Muhammed’e sahip olan bir takım da, bu konuda birkaç adım öne geçecektir.

Aslında kısacık süre aldığı Samsun maçında da bunun sinyallerini vermişti. O girmeden önce atmosfer boşluğundan inmeyen top; onunla birlikte daha sakin şekilde ayakta kaldı. Orta sahanın arkalarına gelerek top aldı, en yakınına aktardı, tekrar aldı… Bu tip oyuncuların artışı, o takımın “topsuz oyunu” daha az düşünmesini sağlar. Çünkü zaten top genelde kendilerindedir. Kaldı ki Muhammed gibi zeki oyuncular belki Gattuso gibi omuz koyarak, yatarak müdahale yaparak top kazanamaz. Ama tıpkı Sezer’le olan pozisyonda olduğu gibi; ön sezileriyle pas arası yapar; ya da öyle bir pozisyon alır ki, rakipten topu çalmak için müdahale bile yapmasına gerek kalmaz. Çünkü iyi çalım atanın halinden en iyi, yine başka bir “iyi çalım atan adam” anlar... Mesela Sergen de, Alex de; nadir olarak savunmaya yardım ettiği zamanlar kolay kolay geçilmezler.

Kaldı ki Muhammed, top rakibe geçtiğinde eli belinde gezinen oyunculardan değildir. Denenmek için orada olduğu sıralar canlı izlediği Barcelona – Liverpool maçından sonra “en çok kimi beğendin?” sorusuna, “Sissoko” diyecek kadar, bir takım için topsuz oyunun da ne denli önemli olduğunun farkındadır, üstelik o yaşlarda… “Oğlumuz yetenekli ama biraz fırlama” kategorisinin çok daha üzerinde yetenekli olmasına rağmen, kafa olarak da gayet futbolcudur. Zaten Messi’ye aşırtma vuruşlarından önce asıl benzemesi gereken konu da budur.

Muhammed, 4-3-3 oynayan bir takımın sağ forvetinde oynar; içe kat edip, şut veya ara pası bırakabilmesi özellikleriyle bilhassa… Aynı şekilde 4-2-3-1’in sağında da… Galatasaray’la oynanan son A2 maçında o pozisyondaydı; mükemmel bir performans ortaya koymuştu. Son iki yıldır, fizik olarak güçlendikçe orta sahaya da kaymaya başladı zamanla. Zaten bir takımda asıl fark yaratacağı pozisyon da orta sahadır. Stoperlerden, beklerden top alarak “acil durum freni” görevini görür; takımını rahatlatır. Kendi halinde dönen hazırlık paslarını, bir anda gol pozisyonu oluşacak şekilde değiştirebilir… Ben böyle oyuncular için şu tabiri sık kullanırım; topu attıkları yerde boş bir adam olduğunu bizler, ancak o pas atıldıktan sonra görebiliyoruz. Muhammed de, “nasıl olsa hareket yok” diye maç anında içecek almaya giden birine, “golü kaçırtacak” oyunculardan birisidir. Zira İtalya – Almanya maçının ilk golünde Pirlo, bana aynen bunu yapmıştır…

Sıralama anlamında beklentisiz, yeni ve genelde genç oluşuma sahip, en azından "denediler, olmadı" diyebileceğimiz, kaybettiğinde yüzlerindeki üzüntüyü hissedebileceğimiz “temiz” bir takım hayal ediyordum. Benim için Beşiktaş buydu, zaten şampiyonluklara aşırı sevinç tepkisi verebilen biri değildim. O Beşiktaş’ı sezon boyunca izleyeyim, yeterlidir... Bu sene öyle olacak diye tahmin ediyorum ama tamamen beklentisiz değilim. Beklentim; maçlar sonunda “ulan ne top oynadı!” diyebileceğimiz, gelecek planlamasında rahatlıkla yazabileceğimiz genç isimler kazanmak. Zira Aybaba’yı farklı kılan, beni heyecanlandıran yegane prensibi de budur. Bu yolda artık hiç de “küçük” olmayan Muhammed'in tam zamanıdır, hatta liste başıdır. Alkışlatmak için son 5 dakikalarda değil, “belki maçı çevirir?” düşüncesiyle artık yarım saat, bir devre görmeye başlayalım. Belki de ilk 11 zamanının geldiğini hatırlatacaktır bizlere, kim bilir?

Klasikleşen mottoyla sözlerimi noktalayayım: “Şimdi değilse ne zaman?”