Serie A'da 1. Hafta

Ibrahimovic’in yolu Milan’a düştüğü gün; bu transferin çok iyi bir santrafor dışında camiaya ciddi şekilde “hava” kazandıracağından dem vurmuştuk. Giderken onu da beraberinde götürmüş… Serie A, Barça’dan en iyi zamanını yaşayan Ronaldo’yu koparan bir ligken; şimdilerde en marka kulübü para gücüne boyun eğmek zorunda kalıyor. Bu durum, Milanlılar’ın ciddi şekilde kalbini kırmışa benzer… Zira San Siro’nun boş tribünlerle sezonu açması pek rastlanır şey değildi.

İşin saha tarafında da; hücum yönünden çaresiz kalan, savunma yönünden ise 5 yıl öncesine geri dönen bir Milan vardı. Lige tekrar yükselen Sampdoria karşısında; duran top veya uzun şutlarla gole yakın olabildiler ancak. Mesela şampiyon takımın “x faktörü” olan Boateng, artık takımın hücumdaki tek opsiyonu gibiydi… Böyle giderse Milan’ın ilk 3 -yani Şampiyonlar Ligi- dışında kalmaları sürpriz olmaz.

 Zeman’ın 2 stoperi bırakıp, geriye kalan 8 adamla santrayla birlikte prese kalkan takımı; ligin en büyük rengi olacaktır şüphesiz. Romalı taraftarlar ve savunma oyuncuları dışında herkes bu takımdan tat alır, en basitinden bolca gol görüleceği kesindir. Daha ilk maçta 4 gol görüldü, içlerinden biri daha da fazla görülmeye değerdi. Osvaldo, topun gelişine “röveşata ile” sert ve düzgün vurdu…

Bilindiği üzere Palermo sempati duyduğum takımların başını çekiyor. Lakin son dönemde “al-sat” olayının iyice dışına çıkarak “para edeni sat gitsin!” gibi bir mantığa dönüş yaptılar. Sahadaki rolüne bakılmadan, gelen teklifte yazan paraya bakılmaya başlandı iyiden iyiye… Bu durum Palermo’ya olan ilgimi azalttı. Bana kalırsa, Sampdoria’ya olduğu gibi ne olduğunu anlamadan Serie B’de bulabilirler kendilerini. Nitekim ligin ilk maçında çok zayıf kaldıkları görüldü. Bu yıl da transfer bütçesinin neredeyse tamamını Dybala'ya ayırdılar ki; o da sahadan çok "kasayı" düşünme hamlesidir.

Napoli ise sene başında Lavezzi’yi zirve fiyatına satarak, Adriyatik’in Messi’si Insigne’yi formaya ısındırmaya başladı. Çok da mantıklı bir hamleydi bu… Zaten sistem artık yıllardır aynı, çoğu oyuncuyla birlikte. Zımba gibi takım, özellikle deplasmanlarda kolay kolay kaybetmezler. Cavani’yi elde tutma ısrarları da saygı duyulası.

İlk maçlar itibariyle (Juve’yi dışarıda bırakırsak) hücum aksiyonları lezzeti açsından öne çıkan iki takım vardı: Inter ve Fiorentina. Inter, yardımlaşmalı oyunuyla bu lezzeti sağladı; Fiorentina ise daha çok bireysel yeteneklerle. Jovetic’e El Hamdaoui eklenince; çözümü zor bir hücum hattına dönüşebileceklerin sinyalleri geldi. 

Inter, zaten Diego Milito’nun da form tutmasıyla geçen sezon bir çıkış yakalamıştı; yine aynı senaryo devam ediyor. Üzerine gayet nokta transferler yapıldı. Orta sahaya Guarin, Gargano, ikinci forvete Cassano mesela… Keza La Liga’da kısık ateşte pişirilen Coutinho da, bu sezon daha kilit roller alacağı benzer. Bence Juventus’un en ciddi rakibi olabilirler.

Nazarımda “yeni Klinsmann” olan Ciro Immobile, Genoa kariyerini gole açtı. Çok da güzel bir goldü… Dün akşam elenen Udinese de ciddi bir fırsat tepti. Şampiyonlar Ligi’nden gelecek gelirlerle, Serie A’nın ikinci kategori takımlarına büyük fark atabilir; zirvenin yakınlarında kalıcı şekilde yer edinebilirlerdi. Topa daha üç adım kala Panenka atacağını belli edip, beceremeyince “üç hayırla uğurlanmış popstar adayı” gibi kalan Maicosuel sağolsun… Aslında hep Pirlo’nun suçu bunlar. İngiltere maçı sonrası Totti’nin dediği gibi; “her şeyi kolay gösteriyor”…