Derbi Öncesi: Fenerbahçe – Beşiktaş

Gittiğim ilk sinema filmi İngiliz Hasta’ydı. Ama öyle bir filmi 13 yaşında izlemeye çalışınca kaçınılmaz son olmuş; sonunu göremeden ‘böyle film mi olur?’ bakışlarıyla salondan çıkmıştık arkadaşla…  Büyüyünce izledim ama; güzel filmmiş aslında. Neyse… O nedenle gittiğim ilk sinema filmine Scream desem daha doğru olur. Hatta direkt Çığlık diyeyim; biz o seriyi bu isimle sevdik… 

Genelde esas oğlan son ölen olup; esas abla da son kurtulan olsa da, işleyişler birbirlerine benzer yapıda klişe konulardan oluşsa da, gerilim-korku türü vazgeçilmezim olmuştur her zaman. Korkuttuğundan hatta gerdiğinden değil. Zira 7-8 yaşlarımda izlediğim 13. Cuma serisi dahil, her hangi bir korku filminden etkilendiğimi hatırlamam. The Ring sonrası bir müddet kapalı televizyona karşı geceleri sırtımı dönemediğim doğrudur, ama o kadar… Ancak şu var ki; bir Beşiktaşlı olarak Alex’in yaşattığı gerilimi en kral korku filminde dahi bulamamışımdır…

Artık Fenerbahçe’de Alex yok… Bundan mutlu olmam mı gerekir bilmiyorum, ama olamadım… Tuhaf bir duygu… Alex’li Fenerbahçe’ye; Hagi’li Galatasaray’a karşı oynamak her zaman daha fazla heyecan uyandırmış, olası galibiyetler her zaman daha fazla anlam taşımıştır. Kaybedildiğinde de yaralar daha çabuk sarılmıştır; zira Alex’in, Hagi’nin takımına yeniliyorsundur nihayetinde…

Ancak her şeyin dışında ‘Alex gitti, Fenerbahçe güçsüz kaldı’ gibi bir durum söz konusu değil. Ayrılışı çok tuhaf şekilde oldu ancak; artık onsuz bir A planı yapmanın zamanı gelmişti. Zaten geriye kalan kadro yapısı; onun uyumsuz olduğu 4-3-3 sistemine daha yatkın olabilirdi. Gladbach karşısında gördük ki her ne kadar ‘doğru oynamasa da’ o takımın 4-3-3 şeklinde doğru dizilmesi bile maç kazanmaya yetebiliyordu…

Beni, Fenerbahçe’nin doğru oynamadığı görüşüne iten iki temel sebep var. Biri, savunmanın –bilhassa Bekir’in- takımı çok fazla arkaya gömmesi… Diğeri ise; zincirleme olarak orta sahanın da agresiflikten uzaklaşıp, alanında pasif savunma yaparak; hücum hattıyla olan bağını koparması. Gladbach’a atılan 4. Gol, Fenerbahçe’nin doğru oyunla bulabileceği esas gol şekliydi mesela… Ama orada da ön alan presini yapan isim sağ bek Gökhan Gönül’dü, her hangi bir orta saha oyuncusu değil. 

Önder Hoca maç sonunda Gladbach için güzel bir değerlendirmede bulundu; “rakibi kalesine çağıran bir takım…” Evet, Fenerbahçe karşısında cidden kendisinden daha kopuk bir takım buldu. Böylelikle Caner başta olmak üzere hücumlardaki biraz kıpırdanma, rakibin dengesini bozmaya yetti.

Savunmanın kendini arkaya atması, bir başka handikabı daha doğuruyor Fenerbahçe adına. Orta saha ile bağlantı koptuğundan, cepheden yapılacak 2’ye 1’lere imkan tanınıyor. Valbuena’nın, Kasımpaşa’lı Hüseyin Kala’nın attığı gollerde olduğu gibi… Zira dün akşam da neyse ki genellikle kanatlarda oynayan Juan Arango; nadiren cepheden aldığı toplarda çok etkili oldu. Bir pozisyonda Volkan çıkardı, diğerinde kaçırdığı adamı son anda Egemen indirdi...

Buradan Beşiktaş’a geçelim. Almeida antrenmanlara başlamış ama epey ara vermişti; 11’de Batuhan’la çıkılması yüksek ihtimal… Fenerbahçe’nin az evvel anlattığımız sorunun paralelinde düşünürsek, bu bir avantaj olabilir Beşiktaş için. Batuhan Almeida’ya göre daha statik, genelde merkezden pek çıkmıyor… Ama bu durum, kendini geriye atan Fenerbahçe savunması karşı daha tehdit unsuru olabilir. Hem Fernandes, hem de merkeze kaydığında Olcay; topu onun vücuduna atıp, 2’ye 1’lerle savunma arasına sızabilirler. Böylelikle Batuhan da, Higuain’e atmadığı pası tarihe gömme fırsatını yakalar…

Maçın kaderi, Beşiktaş’ın savunmayı nereden başlatacağı sorusuyla belirginleşecektir. Şayet son iki maçta olduğu gibi kendi sahasına gömülen taraf Beşiktaş olur; tıpkı Gladbach’ın yaptığı gibi Fenerbahçe’yi kendi ceza sahasına kadar rahatsız etmezse, işler Fenerbahçe lehine gelişecektir… Maç; Sow ve Kuyt’a, hatta uzun şutlarda çok başarılı olan orta sahaya uygun bir hale dönüşür. Ancak Beşiktaş pres boyunu uzatır, Fenerbahçe’nin orta saha – forvet bağlantısını koparırsa; gole ve sonuca çok daha yakın olan taraf olacaktır.

Fenerbahçe’de çıkacak kadro belli; bence kazanan takım bozulmayacak. Belki Sow kenara gelir; Kuyt ortaya, Krasic kanada geçer… Ama genel olarak sistem ve oyun tarzı; Gladbach maçındaki gibi olacaktır.

Beşiktaş’ta da çok şey değişmeyecektir. Ancak bir şeyin bir an evvel değişmesi gerekiyor; o da Uğur Boral’ın sol bek bölgesinde saçtığı dehşet dakikaları… Fenerbahçe’nin sağ arka direğe Kuyt ya da Sow’u atacağını düşünürsek, Beşiktaş’ın orada mutlaka daha doğru savunma yapan, daha doğru pozisyon alan, daha az telaşlı bir adama yönelmesini önermek için Mourinho olmaya gerek yok sanıyorum…

Bu uğurda da eldeki tek seçenek Ersan Gülüm gibi duruyor. Ben Escude’nin de o bölgede çok sağlıklı olacağını düşünmüyorum; koşu boyu uzun olmadığından, takımı arkaya gömen etkenlerden biri olur. Ersan eski günlerinden uzakta olsa da, en azından fizik olarak bek bölgesine daha uygun. Escude ise yine Sivok’a tercih edilecek gibi gözüküyor. Eldeki en iyi stoper o… Galatasaray maçında uyumsuz gözüken Sivok – Escude ikilisinde de bence aksayan Sivok’tu. Şu an için Toraman – Escude ikilisi en ideali gibi…

Hal böyleyken Uğur Boral da hem kaleden uzak olur; hem de Almanya’ya, Sevilla’ya karşı muhteşem performansını borçlu olduğu 4-5-1’nin soluna yerleşir, hücum aksiyonlarına zenginlik katar. Top taşıma özelliği önemlidir evvela; sık sık duran top kazandırması bile birçok şeyi değiştirebilir… Pres oyununda da, Holosko’ya nazaran topu kazanma ihtimali daha yüksek olacaktır. (Düzeltme: Uğur'un sakatlığı var deniyor; bu durumda aynı düzende Erkan Kaş da uygundur.)

Galatasaray - Fenerbahçe derbisinin daha yüksek adrenalin sunduğu bir gerçek ancak içinde Beşiktaş'ın olduğu bir derbide, sahada oldukça keyifli maçlar oynandığı daha bir gerçek... Özellikle Beşiktaş - Fenerbahçe maçları heyecan anlamında her zaman çok şey vaad etmiştir. Yine sıkı bir maç olacakmış gibi hissediyorum. Dileğim odur ki maçın sonucunu hakem hatalarından çok, futbol hataları ve doğruları belirlesin... Öyle olsun ki sonuç, kazananın da kaybedenin de içine sinsin.