İsminiz? Ömer Şişmanoğlu!

Kimi maçlar vardır, daha ilk 5 dakikasıyla rengini belli eder. Beşiktaş, yeniden presiyle rakibini önde ısıran görüntüsüyle, bu maça ağırlığını koyacağını hissettiriyordu…

Gol pozisyonları az olan, ama sürekli aksiyon halinde seyreden bir maç izledik. Bunun da ana nedeni her iki takımın da karşı prese dayanan oyun anlayışıydı. Ancak bunu daha takım halinde uygulayan ve çok daha tehlikeli bölgelerde top kazanan taraf Beşiktaş’tı. Normal şartlarda Beşiktaş’ın bu pres gücünü skora daha çabuk çevirmesi gerekir. O normal şartın ana karakteri ise Oğuzhan Özyakup. Çünkü ani kazanılan toplarda “ne yapacağını bilmek” çok önemli... Hakkını teslim etmek gerek, Necip Uysal bugün “Oğuzhan’ı aratmama” görevini en azından taşıdığı toplarla gayet iyi uyguladı. Ayrıca top kazanma gücü de yüksekti, kazandığı topları sakince etrafına paslama ortalaması da… Bu performans, ara ara cama yapışan tribündeki Slaven Bilic’in aklında yer edecektir.

Eneramo tehdidi

Eksiklerden dolayı Beşiktaş’ta birkaç taş yerinde oynadı. O taşlardan biri, masanın sabit okeyi, siyah 13 Atiba Hutchinson… Haliyle, onu farklı mevkide oynatmak yine performansından bir şey almadı. Sezgileriyle ön presten kaçan topları yakaladı, hücuma çıkışlarda neredeyse hatasızdı. Her şeyden evvel zeki bir oyuncu… Yetenek sınırlarının farkında, o sınırını dibine kadar kullanıyor ama asla fazlasına kaçmıyor. Keşke aynı şey Fernandes’te de olabilirse, tabi biraz daha farklı anlamda. O yeteneklerini, bugün olduğu gibi daha fazla tabelaya yansıtabilir. Bugün yaptığı asistle, bir zamanlar aklımı kurcalayan “Fernandes’i sol kanat yapma projesi”ni yeniden alevlendirdi.

Bugün fiziğiyle fark yaratma açısından Almeida’yı aratmayan, hatta üzerine bir iki kere topla süratlice kaleye inmeleriyle tehdit unsuru olan Eneramo, maçın “ortada” olduğu zamanlarda takımına ciddi katkılar sağladı. “Ne yaptı ki?” diye soracak olursanız; bu ciddi bir haksızlık olur, ertesi gün dışarıda Pazar dolanması yaparken altı su dolu kaldırıp taşına basabilirsiniz. Geçen sene 2-0’dan 2-2’ye gelen Eskişehirspor maçını hatırlarsınız. İkinci golü Nuhiu atarken, golün asistini stoper Diego yapmıştı. Hatta o gol gelmeden önce de oralarda dolanmaya başlamıştı. Bugün pek hücum çıkışları gerçekleşmedi kendisinden. Zira Eneramo, hiç hazır olamayan kilolu fiziğiyle bile; iki pozisyonda topu yanından atıp, esti… O tehdidi bile çok şeyi değiştirmeyi yetti aslında. Çünkü biraz da Eskişehirspor santrforunda o tehdidi sunacak (bkz. geçen haftaki Diarra) birileri olmadığı için Beşiktaş rahatça önde baskı uygulayabildi.

Bir rezervasyonumuz vardı?

Sonlardaki karambol pozisyonlar haricinde Eskişehirspor hücumda pek fazla etkili olamadı. Bir tek 93 doğumlu Aytaç Kara’nın şutu var. Aytaç ve Eskişehirspor için işin güzel tarafı, o şutun tesadüfen çıkmamış olması. Zira aynı sol ayak, iki hafta önce 20 metre öteden maç kazandırmıştı. Biraz daha fazla oyunun içinde gözüken bir oyuncuya dönüşürse, Eskişehir’den yeni ve parlak bir orta saha daha doğuyor demektir. Sırf o şut yeteneğiyle bile birçok kez denge bozabilir.

Beşiktaş, yerli oyuncularla zenginleştirdiği kulübesinden ilk vurgununu yaptı. Bu tip pozisyonlarda, topun düşeceği yeri çok önceden rezervasyonla ayırtıp, zamanını bekleyen Ömer Şişmanoğlu’nun kafası ve çok çok ekstra bir üç puan… Orada elbette uyuya kalan Eskişehir savunmasının da payı büyük. Ama hatalar, ancak onu değerlendirebilen birileri çıkarsa ortaya çıkar ve anlamlı olur. Ömer, her zaman uyanık oluşuyla bu tip farkları yaratacaktır. Bugün santrfor oynadı, yarın soldaki kenar forvet rolünü alır; Almeida’yı, Eneramo’yu paralel geçen toplar, onu pek fazla ıskalamaz…
Milli maç arasının, Beşiktaş’a iyi geldiğini daha önce görmüştük. Çünkü arkasında, gözleri kan çanağı tutacak kadar çalışan (tesislerde gittim, gördüm, şahidim) bir teknik ekibi var. Ayrıca bu 2 haftalık ara, Oğuzhan’ın dönüşünü de 2 hafta hızlandırmak demek olacak. Beşiktaş için asıl güzel taraf o.