İlk 14’ün Yıldızı

Beşiktaş’ın güçlü takım büyüsüne kapıldığı son dönem denince akla 100. yıl takımı gelir. Rekor puanla şampiyonluk, tüm derbilerin gol yemeden kazanılması vesaire… Yeterince de emare vardır elde zira. Ancak 101. yılın takımı, sezonun ilk devresinde onun da ötesine geçiyordu. Çünkü artık maçların savunma yapılarak bir iki farkla idare edilme dönemi bitmiş, “daha fazlasını atarak” maçı koparma dönemi başlamıştı. Çünkü artık Beşiktaş’ın “ilk 14’ünde” Ahmed Hassan vardı.

Ahmed Hassan, hiçbir sezonda Beşiktaş’ın ideal 11’ine yazılmadı. Ama buna rağmen 30 gol attı. Zaten attığı 30 golün, 23’ünde golü attıktan sonra tribe bağladı. Belki kendince haklıydı, ama onu ilk 11’e yazmayanlar da… Lucescu, “Ahmed çabuk oyunu seven bir oyuncu, ama biz yavaş hücum eden bir takımız.” demişti onu A planında yazmama nedeni olarak. Ama onun alelacele iş bitiriciliği, skor yakalandıktan sonra ya da acilen gol aranan dakikalarda fazlasıyla işe yarıyordu. 

Beşiktaş’ın son dönemlerde sezonun bir bölümünden sonra tutunamamasının ana faktörlerinden biri, ilk 14’ünü güçlü tutamayışıydı. Almeida’nın yedeği Sinan Kurumuş’tu mesela en son. Oysaki zirveye oynayan bir takımın, kenardan oyuna dâhil olacak üç oyuncusunun da a kalite standartlarından çok uzakta kalmaması gerekirdi. Ahmed Hassan öyle bir oyuncuydu ve bugün Kayseri’de onun varlığı hissedildi. Tabii biraz mutasyona uğramış şekilde: Michael Eneramo.

Bir kere adamın omzuna çarpan, kısa süreli hafıza kaybı yaşıyor. Ve buna rağmen çok daha hareketli, hızlı… İkinci golü hazırladı, sonuncusunu attı. Eneramo, belki biraz bükük dudaklar arasında geldi, kalite olarak Beşiktaş’ın  A planına yazılmayabilirdi ama ilk 14’ün yıldızı olabilirdi. Bugün, sanki bunu kanıtladı. Hatta bundan böyle Beşiktaş, sahaya 5 yabancıyla çıkmalı sanki. Kulübede Michael Eneramo’ya bir masa ayırmak için.

Topu bir fazla dürtmektense, daha direkt vuruşlara yönelse şuan Beşiktaş kariyerinde 10-15  gol fazlası olacağını düşündüğüm Almeida, yine de Beşiktaş’ın ilk 11’ine yazılır. Bugün de gayet iyiydi. Namına yakışır şekilde ofsayt golünün asistini yaptı, ama asıl farkı yine gol pozisyonlarının bir öncesinde yarattı. Aldığı toplar, açtığı alanlarla; Gökhan Töre’nin pozisyonunda olduğu gibi.

Beşiktaş bu akşam, üç puanın ve kesin olarak iki büyük rakibinden birine yaklaşma fırsatının dışında “özgüvenini” geri kazandı galiba. Ki buna da çok ihtiyacı var; zira Konyaspor maçından sonra ligin en iyi 5 takımı arasına rahatlıkla girebilecek üç ekiple karşılaşacak: Fenerbahçe, Sivasspor, Kasımpaşa… O dönem başlamadan, Gökhan Töre ilk 4 haftadaki halini hatırlasa hiç fena olmayacak.