Bolca Veli Kavlak, Biraz Şifo Mehmet

Kimin şampiyonluk yolunda Fenerbahçe’nin peşine düşeceğini belirlemesinin yanında, “mini şampiyonluk” adına çok belirleyici bir derbi olacak. Fenerbahçe’nin ilk ikide bitireceğini varsayarsak, diğer takım direkt olarak Şampiyonlar Ligi’ne gidiyor. Ve bu durum, müzeye bir kupa konulmasa da şampiyonluk kadar değerli… Hele ki yeni stadına doğru koşan, finansal krizi yavaş yavaş atlatan Beşiktaş için çok daha değerli...

Galatasaray bu maçı kazanmak zorunda. Aksi halde, Fenerbahçe’yle makas açıldığı anda maçlara eskisi kadar konsantre çıkamayacak, ikincilik yolunda da geri düşecektir. Beşiktaş tarafından bakarsak, aynı mantıkla bu derbide en azından kaybetmediği takdirde ikincilik için ciddi bir avantaj sağlayacak. Puan durumu bir yana, moral ve özgüven açısından çok anlamlı. O derbiden çıkacak “başarabiliriz!” hissi, Beşiktaş’ı şampiyonluk yolunda dahi güçlü kılabilir.

Elbette ki Beşiktaş’ta Edin Terzic, gece gece icat çıkaran Graham Bell gibi derbi öncesinde sabahlar etmiş, çöp kovasını büzülmüş kağıtlarla doldurmuş ve en sonunda bir kazanma planı çıkarmıştır. Slaven Bilic ve Önder Özen, sigara paketi üzerinde yazan uyarıyı en çok bu hafta yok saymış, çalışma odalarındaki görüş mesafesini dumandan sıfır noktasına getirmiştir. Ama her şeyden önce derbi öncesinde ilk rapor Alex Telles’den gelmişti Antalyaspor maçı oynanırken: “Haftaya şaşırıp da karşıma Serdar Kurtuluş’u koymayın!”

Bruma geçtiğimiz derbideki ilk kıvılcımı yakan adamdı. Ancak Telles, Serdar gibi oyuncular için çok daha büyük tehlike. Çünkü sol ayaklı ve dışa doğru çalım atıyor. Yani topu Serdar’ın yanından atıp geçtiği anda, arada iki dakikalık zaman farkı bile doğar. Beşiktaş’ın güçlü, mücadeleci orta sahasından bir eksilme olmayacaksa, Galatasaray’ın en büyük kozu Telles’in kanadı olacak. Ve bu uğurda Beşiktaş’ın çaresi, ne gariptir ki kıyamet kopararak Florya’dan, Ümraniye’ye gelen Dany…

Ancak şöyle bir durum var ki, Dany’nin sağ beke kaydırılması durumunda Beşiktaş’ın elinde stoperi kalmıyor, devşirme Necip Uysal’ın dışında. Necip’in, Drogba ve Burak gibi kurt forvetlerin karşısına atmak elbette riskli. Ama Serdar – Telles riskiyle karşılaştırınca, daha az riskli. Çünkü şöyle bir şey de var; Drogba geçtiğimiz derbide Beşiktaş’ın fizik olarak en güçlü stoperlerine karşı oynadı ve yine her topa vurdu. Bu maçta da her topu indirecek, ona çare yok. Beşiktaş, Galatasaray’ı kendi kalesine çok fazla yaklaştırmadan savunma yapmak zorunda. Gaziantep’te yaptığı gibi, bazen şok preslerle önde basarak…

O yüzden Beşiktaş maçta ayakta kalacaksa,  orta sahadaki gücüyle kalacak ve takım halinde topsuz oyunda dil dışarı çıkana kadar mücadele vererek. Yani bir değil, bolca Veli Kavlak gerek… Atiba, o işi zekâsıyla yapıyor zaten. Dönen topların nereye düşeceğini bildiği için, çok fazla benzin yakmasına gerek kalmıyor. Ancak o ikiliye, bir güçlü orta saha gerekli. Hafta başından beri antrenmanlara dönen Jermaine Jones, olabilir mesela(!) Her ne kadar haberlere göre Jones’un risk edilmeyeceği yazılsa da ben Bilic’in bu kadar “risk almayarak riske gireceğini” sanmıyorum. Zira böylesine bir maça, bavulunu şimdiden toparlayıp haziranı bekleyen Fernandes’le çıkmak Beşiktaş’ı riske atmak olur. Ayağının tozuyla Beşiktaş basket maçına ve hatta stat inşaatına giden Jones’un varlığı dahi, çok daha etkili olabilir. Çünkü o akşam kendini daha çok Beşiktaşlı gibi hissederek sahaya çıkacaktır.

Oğuzhan’ın sakatlığı var, kaldı ki o sakatlık olmasa da bu maçta Jones’la başlamak daha mantıklı olurdu Beşiktaş adına. Çünkü o sadece mücadeleci bir orta saha değil, “hücuma yakın oyna” dediğinizde Marchisio’ya dönüşecek bir adam. Zaten bu maçta Galatasaray’a karşı orta sahada baskı yapıp, top kazanırsanız; gol pozisyona girmek için Oğuzhan’a her zaman olduğu kadar ihtiyacınız olmaz. 

Beşiktaş için hücumda Galatasaray’ı fiziğiyle (Hugo Almeida) ve temposuyla (Gökhan Töre) tehdit eden biri elbet pozisyonlar yaratacaktır. Geriye sadece, en umulmadık anda ortaya çıkıp, gol vuruşunu yapacak biri kalıyor. 90’lı yıllarda Şifo Mehmet’in özellikle Galatasaray derbilerinde ortaya çıktığı gibi. Evet, adresi doğru tahmin ettiniz: Olcay Şahan.

Derbilerin favorisi vardır. Aksini söylemek, klasikliğin ötesinde fazlasıyla popülist kaçıyor. Metin-Ali-Feyyaz’lı dönemlerde derbilerin baya baya favorisi vardı mesela, büyük ihtimalle Beşiktaş kazanırdı. Son zamanlarda da büyük ihtimalle kazanamıyor. Böyle maçlar, alışkanlık işidir. En başta psikolojik olarak kendi iç savaşında o derbiyi kazanıp ve sahiden “kazanırız bu maçı!” diyerek sahaya adım atmakla ayakta kalınır.  Metin Tekin, “Derbi önceleri en rahat günlerimizi geçiriyorduk, kampta sadece eğleniyorduk, gerilim olmuyordu. Çünkü kazanacağımızı biliyorduk” demişti bir keresinde.

Sahada ne kadar winner oyuncu, o kadar kazanma şansıdır. Hem bu etken, hem iç saha avantajı, hem de Beşiktaş’ın derbilerde hakemler tarafından takdir haklarının aleyhine kullanılması gibi sebeplerle favori elbette ki Galatasaray. Ancak Beşiktaş’ın favoriye karşı gelme gücü var ve hatta son yıllarda hiç bu kadar olmamıştı. En başta, her zaman harika bir başlangıç planı kurgulayan teknik ekibi… Sonra da o aklı yavaş yavaş sahaya yansıtmayı başaran oyuncular. Bir şeyleri kanıtlamak için iyi bir fırsat. Sıradan olmakla büyük oyuncu olmak arasında bir çizgi… Çünkü cumartesi akşamı, sıradan değil büyük bir derbi oynanacak. Ve bu uğurda Beşiktaş’ın ihtiyaç listesi özetle belli: Full konsantrasyon, gerektiği kadar isyan, bolca Veli Kavlak, biraz da Şifo Mehmet…