Lentini’nin Dönüşü: Alessio Cerci

Bazı İtalyan efsanelerin yıldızı geç parlamış ama kolay kolay sönmemiştir. Alessio Cerci’ye de genç yaşında “Henry” demişlerdi ama Henry’nin haberi yoktu… Ancak kariyerindeki adımları kısa olsa da kararlıydı ve bir gün o da yıldızlar arasına girecekti!

 

“Biraz nostaljiden zarar gelmez” diyerek, CM 03-04 oyununu bilgisayarınıza kurup, yeni bir kariyer açtınız. Artık hayatınızdan uzunca bir süre çalmaya, sevdiklerinize “Yüzünü gören cennetlik” dedirtmeye, aydınlıkta yatıp, karanlıkta uyanmaya hazırsınız. Her zamanki gibi, yola öncelikle etraftaki wonderkid’leri toplayarak koyulacaksanız. Cavenaghi, Adu, Le Tallec, Mexes, Andy Welsh (bunu herkes bilmez) derken yolunuz 16 yaşındaki bir Romalı için İtalya’ya düşebilir: Alessio Cerci.

Ancak gerçek hayatta birçok wonderkid yüzünü gösterirken Cerci, Roma’nın kronik kiralık oyuncusu olmuş, bir türlü gerçek patlamayı yapamamıştı. Yoksa oyunun gereksiz şişirilmiş potansiyellerinden biri miydi? Sahi, İtalya o konuda garip bir ülkeydi. Üç yıl öncesinde amatör kulüpte oynayan Fabio Grosso, hızlıca tırmanıp ülkesine Dünya Kupası’nı kazandıranlardan biri olmuştu. Pekala Cerci’ye de o zamanı tanımak gerekirdi.

Roma alt yapısında sergilediği muhteşem futboldan sadece Championsip Manager haberdar değildi. O günlerde takımda Batistuta, Totti, Montella, Delvecchio, Cassano gibi efsane hücumlar vardı ama Romalılar Alessio’yu izlemek için genç takımlarının sahne aldığı kasabaya giderlerdi. O günlerde bir forvet oyuncusu olan Cerci, oyun stiliyle Thierry Henry’e benzetilmiş hatta  "Valmontone'deki Henry" lakabına layık görülmüştü. Ancak onun sahadaki kaderi, Henry’nin tam aksi istikametiydi…

Onu ilk olarak Capello Roma A Takımı’na çıkardı. Ancak çocukluk aşkı forması altında istediği damgayı vuramadı. Üç yıl farklı kulüplerde kiraladıktan sonra Fiorentina’ya 4 milyon Euro karşılığında satıldı. Oradan da iki sezon sonra co-ownership anlaşmasıyla Torino’ya geçti. Ve ondan yıllar önce beklenen patlamayı, nihayet bu forma altında gerçekleştirecekti. Eğer o şehre yaşatacakları bir film olsaydı, adı şüphesiz ki “Lentini’nin Dönüşü” olurdu.

Lentini, uçak kazasıyla noktalanan “Grande Torino” zamanından sonraki en parlak Torino takımının başrol oyuncusuydu. Dönemin transfer rekorunu kırarak Milan’a geçmiş, ancak kısa bir süre sonra yaşadığı trafik kazasıyla futbol hayatı alt üstü olmuştu. Alessio Cerci topu sol ayağına her aldığında, saçlarını sallaya sallaya her içeri kat ettiğinde, Torino ahalisine Lentini’yi hatırlatıyordu. Ancak onun bir farkı vardı; Lentini zamanında kanat oyuncularını ters tarafta oynatmak pek moda değildi. Cerci, o bakımdan şanslıydı çünkü sağ kanatta oynatıldığında, çalım yeteneğini kendisine şut açısı bulmak için de kullanabilirdi. Nasıl ki Juventuslu “sağ kanat” Henry’nin Arsenal’de forvet olmasıyla bir efsane doğduysa, Cerci de forvetten sağ kanata evirildiğinde Serie A’nın en ezber bozan oyuncuları arasında yer almaya başlayacaktı.

“Sahada olayım da, nerede oynadığım fark etmez” demişti bir keresinde Cerci. Ancak asıl olarak nerede fark yarattığının da farkındaydı: “Roma’da ve Fiorentina’da forvet oynamıştım, yine oynayabilirim. Ancak kanatta oynamaktan daha zevk aldığımı söylemeliyim. Çünkü benim gibi yetenekleri olan oyuncular, oradaki özgürlüğü daha çok isterler.” Aslında onun büyük çıkışında anahtar kelime buydu: Özgürlük! Torino’daki hocası Giampiero Ventura onu elbette belirli bir bölgeye, çoğunlukla sağ tarafa yazıyordu. Ancak ona, maç esnasında köşedeki pizzadan sipariş verecek kadar serbestlik tanınmıştı. Sonuç, şimdiye kadar 11 gol, 10 asist… Aynı zamanda Cerci, istatistiksel olarak Serie A’nın “en çok gol pozisyonu yaratan” oyuncusu.

Alessio Cerci’nin en önemli özelliği tekniği ve bunu son iki sezondur direkt skora yansıtmaya başladı. Sol ayağının içini çok iyi kullanıyor, aynı zamanda ters kanattan gelen ataklarda da “tilki golcülük” hislerini harekete geçirebiliyor. Onun bu performansına Prandelli de kayıtsız kalamadı ve onu son İspanya maçında direkt 11’de oynattı. Dünya Kupası’nda da bir terslik çıkmazsa yer alması bekleniyor. Hatta eğer sistem 4-3-3’de kalacaksa, tahtaya ilk yazılan isim yine o olabilir. O günlerde 27 yaşını doldurmuş ve “geç parlayan İtalyanlar” arasına adını yazdırmış olacak. Ancak kalan futbol hayatını çok daha büyük formalar altında geçireceği kesin. “Torino’da kalma ihtimalim yüzde 50” derken bol keseden atıyordu Cerci. Çünkü onu Milan, Inter, Juventus gibi İtalyan devlerinin yanı sıra Premier Lig’den de bekleyenleri vardı. “Peki ya Roma?” sorusu geldiğinde ise asıl hayalini döküvermişti: “Benim Roma’ya olan tutkum gizli bir şey değil. Eğer tekrar o formayı gitme fırsatım olursa, hiç düşünmem!”