Bana Bırak...

Bu sezon Beşiktaş’ın önünde bir şampiyonluk, bir de “mini şampiyonluk” şansı var. Şampiyonluk, bildiğimiz şampiyonluk. Mini şampiyonluk, birinci Fenerbahçe’nin arkasında ligi ikinci bitirme durumu. Çünkü öyle bir derece elde etmek direkt Şampiyonlar Ligi’ne gidiş bileti yani, iki sezondur transfer yapmak için sineğin yağını hesaplayan Beşiktaş’a “yeni stadı öncesinde” 15-20 milyon euroluk kazanç anlamını taşıyacak.

Kasımpaşa tekrar maçında Beşiktaş kazanırsa, hedeflerin büyüğüne 5, küçüğüne 1 puan kadar yaklaşacaktı. Ama başka kazanılacak, puanla hesap edilemeyecek kadar değerli anlamlar da vardı… Kasımpaşa başkanı ve yöneticilerin açıklaması, kaybedilmiş bir maçı tekrar kaybetmenin olası psikolojik yıkımı, önceki maçta cezalı olan Babel ve Adem’in bu kez sahada olması, onlardan birinin gol atması durumunda tekrardan düşülecek tartışma kuyusu, kaos…

Beşiktaşlı futbolcuların üzerinde ağır bir baskı vardı. Keza Slaven Bilic’in de… Beşiktaşlılar, hocalarına kalben de olsa elindeki menüden “Hocam, şu son Gaziantepspor maçındaki oyunu alabilir miyiz?” diye sormaya hazırdı ama “Bana bırak!” sesiyle karşılık alacaklardı. Çünkü onun çok farklı bir planı vardı.

Sahada herkesin “Veli Kavlaklaştığı” o sürekli önde pres futbolu göründüğü kadar kolay olmasa gerek. Sırf üzerine dinlenme zamanı için iki gün gerekli. Beşiktaş, üç gün sonra yeni ve belki de sezonun en kritik maçına çıkıyordu. Beşiktaş sahaya yine yüreğini koydu, ama enerjiden çok akılla süsleyerek. Takım birbirine çok yakın oynadı, herkes herkesin açığını kapatabilir, hücumda Almeida’nın orta sahaya gelerek attığı bir pas sonrası bile, ceza sahasına üç adamı itebilirdi. 

Ekran koruyucu yapılası goller!

Zaten bulunan goller de aklın ve yeteneğin ürünüydü. İlk gol, Hakan Altun dâhil bütün Beşiktaşlıların ayağına değerek hazırlanan bir pozisyon sonucu. Herkes olması gerektiği yerdeydi, herkes olması gereken kadarını yaptı. Veli Kavlak hariç! Artık futbolda kilidi gol, asist değil; asist öncesi paslar açıyor. Bu cümleyi tekrar etmekten sıkılmayacağım, ama öyle.

Üçüncü golde Almeida ekstra pası yapıyor, Oğuzhan 7:30’da gelen servisi kaçırmamak için 7’de kapının önüne inen öğrenci disiplininde Serdar’ın koşu atmasını bekliyor ve tam zamanında, tam ayarında bir pas atıyor, Serdar kendisini her şeye rağmen “fena topçu değil” kategorisinde tutan tek özelliğini konuşturarak net bir orta çıkarıyor, Olcay’ın olması gereken yerde olması bile yetiyor, sadece adam kovalamak zorunda kalmayınca o koşuları rakip kale önüne atan Veli Kavlak bitiriyor, ceza sahasındaki varlığıyla bile denge bozan Hugo Ağa’nın sevinci bile yetiyor.

Eskiden bilgisayarlarda ekran koruyucusu çok modaydı, akvaryum modeli özellikle. Kimi narsist kullanıcılar adını yazıp, ekranda kendi isminin rengârenk dönüp durmasını izlerdi. Böyle goller için jeneriklik denir ama eskisi kadar moda olması da Beşiktaşlılar için ekran koruyucu yapıp, bekleme süresini de bir dakikaya ayarlaması gereken güzellikte.

Kasımpaşa 0 - 3 Beşiktaş

11 Şubat 2014